του Οδυσσέα Ιωάννου
"Τη συναντάμε όλο και λιγότερο πια την πρωτότυπη σκέψη, τουλάχιστον στον δημόσιο διάλογο. Την καθαρότητα, τη φρέσκια οπτική, τον λόγο δίχως τις τοξικές προσμείξεις του μίσους για τη διαφορετική άποψη. Μισούμε περισσότερο τις ξένες ιδέες από όσο αγαπάμε τις δικές μας. Γιατί αν αγαπούσαμε πραγματικά τις δικές μας, θα τις φροντίζαμε περισσότερο. Θα τις κρατούσαμε πιο καθαρές, θα τις βοηθούσαμε να μεγαλώσουν όπως φροντίζεις ένα παιδί και δεν θα σπαταλούσαμε τόσο χρόνο και τόση χολή για να βλάψουμε τον «αντίπαλο».
Είναι λες και έχουμε προμηθευτεί όλοι ένα συγκεκριμένο πακέτο προκάτ απαντήσεων και τοποθετήσεων. Με συμπεριφορά κληρονόμου που δεν έβγαλε ούτε ένα φράγκο μόνος του και ξοδεύει την κληρονομιά.
"Τη συναντάμε όλο και λιγότερο πια την πρωτότυπη σκέψη, τουλάχιστον στον δημόσιο διάλογο. Την καθαρότητα, τη φρέσκια οπτική, τον λόγο δίχως τις τοξικές προσμείξεις του μίσους για τη διαφορετική άποψη. Μισούμε περισσότερο τις ξένες ιδέες από όσο αγαπάμε τις δικές μας. Γιατί αν αγαπούσαμε πραγματικά τις δικές μας, θα τις φροντίζαμε περισσότερο. Θα τις κρατούσαμε πιο καθαρές, θα τις βοηθούσαμε να μεγαλώσουν όπως φροντίζεις ένα παιδί και δεν θα σπαταλούσαμε τόσο χρόνο και τόση χολή για να βλάψουμε τον «αντίπαλο».
Είναι λες και έχουμε προμηθευτεί όλοι ένα συγκεκριμένο πακέτο προκάτ απαντήσεων και τοποθετήσεων. Με συμπεριφορά κληρονόμου που δεν έβγαλε ούτε ένα φράγκο μόνος του και ξοδεύει την κληρονομιά.
Η ταχύτητα με την οποία στήνονται τα στρατόπεδα όταν προκύπτει κάποιο θέμα είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Σαν να ήταν έτοιμοι όλοι πριν σκάσει το θέμα. Δεν περιμένεις καμία έκπληξη. Βλέπεις το όνομα και δεν χρειάζεται να διαβάσεις. Ξέρεις. Όποια πρωτότυπη σκέψη προκύψει συνθλίβεται αμέσως ανάμεσα στους βράχους του φανατισμού και των ετοιματζίδικων θέσεων. Του κολλάμε και μία από τις πολύ εύκολες τα τελευταία χρόνια ακραίες ταμπελίτσες και τον αφήνουμε αιμόφυρτο ανάμεσα στους λύκους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου