Σύμφωνα με ένα θεμελιώδη ορισμό, Εθνική Ταυτότητα είναι η αίσθηση που έχει ένα άτομο για το ποιός είναι, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι είναι μέλος μιας εθνικής συλλογικότητας. Για διάφορους λόγους, που δεν είναι του παρόντος, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο σύνολο των Βαλκανικών πληθυσμών, η εθνική ταυτοτική υπαγωγή είναι φορτισμένη με στοιχεία έντονης μειονεκτικότητας και ανεπάρκειας, καθώς φάνταζε πάντα υποδεέστερη των «καλυτέρων ευρωπαϊκών». Στα Βαλκάνια, όχι μονάχα τα παραγόμενα προϊόντα, αλλά σχεδόν τα πάντα, δεν ήταν ποτέ «εφάμιλλα των καλυτέρων ευρωπαϊκών». Ούτε καν οι ίδιοι οι άνθρωποι, δεν ήταν εφάμιλλοι των καλυτέρων Ευρωπαίων και λοιπών μελών των «πεπολιτισμένων εθνών της Δύσεως».
..........................................
Να γιατί, εν τέλει, το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους δεν είναι απλά δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ενός Λαού. Γιατί, όπως από «δω μεριά» «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων» έτσι και «από κει μεριά». Όπως από «δώ μεριά» ο εθνικισμός είναι η ανακούφιση της εθνικής μειονεξίας, έτσι κι από εκεί. Όπως εδώ η ανάγκη υπαγωγής στην ευρύτερη ευρωπαϊκή-δυτική ταυτότητα είναι συστημική στόχευση που απαντάει μια χαρά στην χρόνια και συστημικά καλλιεργημένη εθνική μειονεξία, έτσι κι εκεί. Όπως εδώ η υπερκείμενη εθνική ταυτότητα χρησιμοποιήθηκε συχνά σαν ένα χωνευτήρι των ταξικών αντιπαραθέσεων έτσι κι εκεί. Όπως από εδώ η υπαγωγή στην εθνική ταυτότητα γεννάει συχνά καρναβάλια, έτσι και από εκεί. Και τι άλλο είναι άλλωστε το καρναβάλι παρά η τραγελαφική έκφραση της βαθιάς μειονεξίας που δεν μπορεί να ανακουφιστεί παρά μόνο με την υιοθέτηση μιας φορεσιάς, μια μάσκας, που δεν είσαι εσύ.
Με άλλα λόγια, το να θεωρείς ότι είσαι απόγονος του Μεγαλέξαντρου, είναι και «από εδώ» και «από εκεί» -σχεδόν ψυχοπαθολογική- μειονεξία, υπηρετική όμως των μηχανισμών του κράτους και των ελίτ που κυριαρχούν. Δεν μπορεί «από δω μεριά» να είναι παρανοειδής ιδεασμός και εθνικισμός και «από εκεί μεριά» δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Γιατί έτσι γίνεσαι συνένοχος στο ταυτοτικό παραμύθιασμα των υποτελών τάξεων. Και αν κάποιος θεωρεί ότι η παρανοϊκή συμπεριφορά είναι άξια κατακραυγής ή λοιδορίας μόνο από την μια μεριά, τότε μάλλον δεν βλέπει ότι απλά αναπαράγει την συστημικά κυρίαρχη αυτο-μειονεξία της δικιάς του ταυτότητας, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τον επικυρίαρχο και την υπερκείμενη ομάδα-λύση που ο κυρίαρχος θα επιλέξει και θα καλλιεργήσει στις υποτελείς τάξεις.
Όμως, εν τέλει, έναν Λαό που νιώθει μειονεκτικά δεν τον επικρίνεις, καθισμένος στο υψηλό ελιτίστικο βάθρο σου, μπας και συμμορφωθεί. Κυρίως δεν τον λοιδορείς ούτε διασκεδάζεις με τα «καμώματα» του, θέλοντας να αποδείξεις την δική σου χειραφετημένη από τις εθνικές ταυτότητες ανωτερότητα, γιατί εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι και η δική σου χειραφέτηση είναι μαϊμού χειραφέτηση, ένας μασκαρεμένος εξωραϊσμός της πυρηνικής ντροπής που νιώθεις... για την ίδια την μάνα σου.
Αντίθετα, κάνεις ότι μπορείς για να αποκατασταθεί δημιουργικά η αυτοεικόνα του και να αποτραπεί η ανάπτυξη και η εγκαθίδρυση υπερκείμενων δομών που περιστέλλουν την αυτονομία και παραμυθιάζουν για μια ζωή «εφάμιλλη των καλυτέρων»...Και από δώ μεριά και από εκεί μεριά...
https://www.thepressproject.gr/article/123075/I-Balkaniki-meioneksia#.Wmwt0F-u1aM.facebook
..........................................
Να γιατί, εν τέλει, το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους δεν είναι απλά δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ενός Λαού. Γιατί, όπως από «δω μεριά» «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων» έτσι και «από κει μεριά». Όπως από «δώ μεριά» ο εθνικισμός είναι η ανακούφιση της εθνικής μειονεξίας, έτσι κι από εκεί. Όπως εδώ η ανάγκη υπαγωγής στην ευρύτερη ευρωπαϊκή-δυτική ταυτότητα είναι συστημική στόχευση που απαντάει μια χαρά στην χρόνια και συστημικά καλλιεργημένη εθνική μειονεξία, έτσι κι εκεί. Όπως εδώ η υπερκείμενη εθνική ταυτότητα χρησιμοποιήθηκε συχνά σαν ένα χωνευτήρι των ταξικών αντιπαραθέσεων έτσι κι εκεί. Όπως από εδώ η υπαγωγή στην εθνική ταυτότητα γεννάει συχνά καρναβάλια, έτσι και από εκεί. Και τι άλλο είναι άλλωστε το καρναβάλι παρά η τραγελαφική έκφραση της βαθιάς μειονεξίας που δεν μπορεί να ανακουφιστεί παρά μόνο με την υιοθέτηση μιας φορεσιάς, μια μάσκας, που δεν είσαι εσύ.
Με άλλα λόγια, το να θεωρείς ότι είσαι απόγονος του Μεγαλέξαντρου, είναι και «από εδώ» και «από εκεί» -σχεδόν ψυχοπαθολογική- μειονεξία, υπηρετική όμως των μηχανισμών του κράτους και των ελίτ που κυριαρχούν. Δεν μπορεί «από δω μεριά» να είναι παρανοειδής ιδεασμός και εθνικισμός και «από εκεί μεριά» δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Γιατί έτσι γίνεσαι συνένοχος στο ταυτοτικό παραμύθιασμα των υποτελών τάξεων. Και αν κάποιος θεωρεί ότι η παρανοϊκή συμπεριφορά είναι άξια κατακραυγής ή λοιδορίας μόνο από την μια μεριά, τότε μάλλον δεν βλέπει ότι απλά αναπαράγει την συστημικά κυρίαρχη αυτο-μειονεξία της δικιάς του ταυτότητας, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τον επικυρίαρχο και την υπερκείμενη ομάδα-λύση που ο κυρίαρχος θα επιλέξει και θα καλλιεργήσει στις υποτελείς τάξεις.
Όμως, εν τέλει, έναν Λαό που νιώθει μειονεκτικά δεν τον επικρίνεις, καθισμένος στο υψηλό ελιτίστικο βάθρο σου, μπας και συμμορφωθεί. Κυρίως δεν τον λοιδορείς ούτε διασκεδάζεις με τα «καμώματα» του, θέλοντας να αποδείξεις την δική σου χειραφετημένη από τις εθνικές ταυτότητες ανωτερότητα, γιατί εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι και η δική σου χειραφέτηση είναι μαϊμού χειραφέτηση, ένας μασκαρεμένος εξωραϊσμός της πυρηνικής ντροπής που νιώθεις... για την ίδια την μάνα σου.
Αντίθετα, κάνεις ότι μπορείς για να αποκατασταθεί δημιουργικά η αυτοεικόνα του και να αποτραπεί η ανάπτυξη και η εγκαθίδρυση υπερκείμενων δομών που περιστέλλουν την αυτονομία και παραμυθιάζουν για μια ζωή «εφάμιλλη των καλυτέρων»...Και από δώ μεριά και από εκεί μεριά...
https://www.thepressproject.gr/article/123075/I-Balkaniki-meioneksia#.Wmwt0F-u1aM.facebook
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου