"Το τέλος της ανθρωπότητας"

Σιδεροδέσμια θα οδηγηθεί η ανθρωπότητα στο κελί της ιστορίας. Το βλέμμα της χαρακωμένο από τα σύρματα του φράκτη. Η ανάσα της κομμένη απ’ τα κλειστά της σύνορα. Θα πνίγεται στη λάσπη της ελπίδας, της αναμονής του ταξιδιού. Του ταξιδιού που διέκοψε αυτοβούλως με βία κι από φόβο. Θα ασφυκτιά στα σύννεφα της σκόνης των εκρήξεων του μίσους. Θρυμματισμένη θα πορεύεται στο τέλος της, εγκλωβισμένη στα ερείπια του μπαρουτιού της, εκείνου που εμπορεύτηκε με τόση απληστία.

Πατημασιά στις λάσπες της Ανατολής η ανθρωπότητα, σταγόνα στις θάλασσες που κάποτε –όχι πια– γεννούσαν πολιτισμούς. Τσιμεντένια τείχη θα ξερνάει τα βράδια στον ύπνο της η ανθρωπότητα. Πώς να χωνέψει τον θάνατο που έθρεψε; Ματωμένες οι Γάζες της, πικρά τα Χαλέπια της, σκοτεινές οι Πόλεις του Φωτός της… Στοιβαγμένη σε καμιόνια λευκής σαρκός, ροζιασμένη στα παιδικά χέρια της εργασίας και του πολέμου, πνιγμένη σε μαύρες βάρκες πλαστικές και σωσίβια πορτοκαλί. Δολοφονημένη, μαύρη περιθωριακή, σε κάποιο σκοτεινό Made in USA στενάκι.

Θυσία στον βωμό της ασφάλειας η ανθρωπότητα. Ζαλισμένη στα περιθώρια της απληστίας της και στις οικονομικές της πράξεις. Εμπορεύτηκε τον εαυτό της μέσα σε κιβώτια από σφαίρες εκ Δυσμάς. Γκρέμισε τον εαυτό της σαν άγαλμα δικτάτορα σε ζωντανή σύνδεση. Δώρο τον έκανε τον εαυτό της σε μια σακούλα πατατάκια, κουπόνι σε κυριακάτικες εφημερίδες. Μελανιασμένη σε πρωτοσέλιδα μίσους η ανθρωπότητα. «WIR SIND IM KRIEG» ούρλιαξε επί ζεστών πτωμάτων και έγλειψε με ηδονή τα ματωμένα της χείλη.

Τραυματισμένη και ανήμπορη οδηγείται στο τελευταίο της ταξίδι η ανθρωπότητα. Σε ζωντανή σύνδεση και με εκπληκτικές προσφορές οδεύει σε τόπο χλοερό, σε τόπο φωτεινό. Κάπου εκεί θα κηδευτεί… Στο Χαλέπι, στις Βρυξέλλες, στη Μόρια, στην Ειδομένη, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Γάζα, στο Σουδάν, στο Παρίσι, στην Αμυγδαλέζα, στην Κωνσταντινούπολη… Κι όπου αλλού ξεχάσαμε να απλώσουμε το χέρι και να κοιτάξουμε τον άλλον στα μάτια…

πηγή: http://enfo.gr