"Πολιτική και επικοινωνία"

Κάθε φορά που στην πολιτική (είτε πρόκειται για κυβερνητική είτε για αντιπολιτευτική δράση, αδιάφορο) προκύπτει ένα πρόβλημα, μια μικρή ή μεγάλη κρίση, εισβάλλει στο προσκήνιο μια στερεότυπη συζήτηση για την επικοινωνία και την επικοινωνιακή πολιτική. Και, κατά κανόνα, μια πιθανή κακή διαχείριση και εικόνα αποδίδεται στην "έλλειψη σωστής επικοινωνιακής πολιτικής", όπως μονότονα επαναλαμβάνεται.

Στη συζήτηση αυτή υπάρχει πάντοτε ένα κενό. Και αυτό έχει σχέση με το γεγονός ότι αγνοείται ένα αυτονόητο δεδομένο: ότι δηλαδή πολιτική και επικοινωνία είναι αδιαίρετες έννοιες. Παραβλέπεται το ότι πολιτική σημαίνει επικοινωνία, ότι κάθε πολιτική εμπεριέχει την επικοινωνία της και ότι η επικοινωνία δεν είναι παρά η ανάπτυξη μια πολιτικής, Όταν πάσχει στον πυρήνα της μια πολιτική ως αντίληψη, ως στρατηγική, ως απόφαση ή ως πράξη, είναι αδύνατον εντός της, μαζί και παράλληλα να αναπτυχθεί μια αποτελεσματική επικοινωνία. Η επικοινωνία δεν είναι σειρά αποσπασματικών ενεργειών που εκπέμπονται στον αέρα για να αποτελέσουν τη διαχείριση ενός γεγονότος ή να υποστηρίξουν μιαν απόφαση. Η ίδια η επικοινωνία συνδεόμενη πάντοτε άρρηκτα με μια πολιτική αντίληψη είναι, κυρίως και εν τέλει, η ίδια φορέας μιας πολιτικής, μιας πολιτικής είτε αυτή λέει είτε δεν λέει το όνομά της. Η επικοινωνία δεν έχει αυτονομία. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, κάθε πολιτικής.

Στο βάθος αυτών των πραγμάτων υπάρχει πάντοτε ένα ζήτημα πολιτικής στρατηγικής που συνιστά το θεμέλιο και τον πυρήνα κάθε πολιτικής δράσης, η οποία για να καταστεί δημόσια (αλλιώς δεν είναι πολιτική) συνυπάρχει αναπόφευκτα με μια επικοινωνία.

Θα ήταν λοιπόν πολύ χρήσιμο για τη δημόσια συζήτηση να ανακαλυφθεί και πάλι το αδιαίρετο πολιτικής και επικοινωνίας.

πηγή: Ελευθεροτυπία 2004