"Έλα να κάνουμε πέρα το σκοτάδι"

Κοίταξε γύρω σου, τα σύννεφα θα φύγουν μόνο αν φυσήξεις δυνατά...Ναι, μπορείς να φωνάξεις... Αλήθεια σου λέω... Μπορείς ακόμα και να τρέξεις... Να γελάσεις, να κλάψεις, ν' αναπνεύσεις... Δεν είν' ανάγκη να 'σαι πάντα τόσο καθως πρέπει... Πρέπει... Αχ πόσο άσχημα ακούγεται στ' αλήθεια αυτή η λέξη... Λέξη ξένη με την καρδιά σου, μακρινή, άγνωστη στα όνειρα σου... Πρέπει... Πρέπει... Πρέπει; Όχι τίποτα δεν πρέπει... Κόψε τη ρίζα που σε κρατάει χαμηλά στη γη δεμένο... Μην την κοιτάς, κοίτα μόνο ψηλά, είναι τόσ' όμορφα τ' αστέρια... 

Πες μου τι θέλεις επιτέλους... Κάτω διαρκώς κοιτάζεις με το βλέμμα να στοχεύει το πάτωμα,  σα να ψάχνεις κάτι που ποτέ δε θα το βρεις μου μοιάζεις... Αυτό που γυρεύεις στο χώμα, πίστεψε με, δεν υπάρχει... Μον' είναι η συνήθεια που σε κάνει το κεφάλι να μη τολμάς να σηκώσεις... Είναι ο φόβος εκείνου που ξέχασες οτι υπάρχει μετά από τόσο καιρό που χεις να τ' αντικρίσεις... Είναι το κάψιμο του ήλιου που τρέμεις να μην πάθεις, αν τυχόν κάποια φορά ξεχαστείς και κατά λάθος στα μάτια τον κοιτάξεις...

Κοίταξε γύρω σου, τα σύννεφα θα φύγουν μόνο αν φυσήξεις δυνατά...Ναι, μπορείς να φωνάξεις... Αλήθεια σου λέω... Μπορείς ακόμα και να τρέξεις... Να γελάσεις, να κλάψεις, ν' αναπνεύσεις... Δεν είν' ανάγκη να 'σαι πάντα τόσο καθως πρέπει... Πρέπει... Αχ πόσο άσχημα ακούγεται στ' αλήθεια αυτή η λέξη... Λέξη ξένη με την καρδιά σου, μακρινή, άγνωστη στα όνειρα σου... Πρέπει... Πρέπει... Πρέπει; Όχι τίποτα δεν πρέπει... Κόψε τη ρίζα που σε κρατάει χαμηλά στη γη δεμένο... Μην την κοιτάς, κοίτα μόνο ψηλά, είναι τόσ' όμορφα τ' αστέρια... 

Σήκωσε τα μάτια σου ψηλά, άκου τον ουρανό που σε φωνάζει... Μπες μεσ' το καραβάκι λύσε τον κάβο κι αστο να φύγει μαζί σου... Φύγε μαζί του... Ταξίδεψε... Ονειρέψου... Πέταξε μακριά... Εκεί που δεν τόλμησες ποτέ σου να βρεθείς... Όρθωσε την ανάσα σου, κάντη να φτάσει την ψυχή σου... Είναι όμορφη η ψυχή σου, θυμήσου... Και η φωνή σου... Φώναξε όσο πιο δυνατά μπορείς,εγώ είμ' εδώ για να σ' ακούω... Άκου το κάλεσμα του ονείρου σου... Κυνήγα το... Ζήσ' το... Είναι αμαρτία στα χαμηλά να μαραζώνεις... Ανέβα στη ρόδα μαζί μου που μια πάνω σ' ανεβάζει και την άλλη σε κατεβάζει... Είναι γλυκιά η ζαλάδα της ζωής... Κι ο ίλιγγος της έχει τόσ' όμορφη μυρωδιά... Νιώσ' τον... 

Είναι δικιά σου η ζωή... Πάρ' την πίσω... Πάλεψε γι' αυτήν... Μα μονάχα μη διστάζεις να κοιτάς ψηλά... Πάντα να κοιτάς ψηλά...

Πηγή:http://ixoi-siopis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_11.html