"Δεν είναι αργά για αλήθειες"

της Aνν-Λου

   Εμείς ο αδύναμος κρίκος, εμείς το εξιλαστήριο θύμα, εμείς και ο ένοχος. Τα πρόσωπα της ίδιας κοινωνίας και μια χώρα σαν καρυδότσουφλο να αρμενίζει στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που μας χάλασαν και μας άλλαξαν. Αυτά που έφτιαξαν ένα έκτρωμα που τώρα τρεκλίζει και βρυχάται ρόγχο βαθύ. Μεγάλα ψέματα, κομματοκρατία, κολλητηλίκια, αναξιοκρατία, ''νέα τζάκια'', χρηματιστήρια, μίζες, μερσεντές και βίλες. Το κράτος ταυτισμένο με το κόμμα με την ανοχή εξοργιστικά πολλών αλλά όχι όλων. Με την συμμετοχή πολλών αλλά όχι όλων. Γιατί πολλοί αρνήθηκαν και τράβηξαν την δική τους προσωπική μοναχική πορεία , όσο ψέλλιζαν την καλύτερη τους λέξη..και περιθωριοποιήθηκαν. Οι περισσότεροι απο αυτούς οι αφανείς της καθημερινότητας... Δύο κόσμοι τόσο μακρινοί.




Μερικές χιλιάδες να μην έχουν πια τίποτα να χάσουν. Η ελαχιστοποίηση των αμοιβών , η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ο ανευ προηγουμένου υπερπολλασιασμός της ανεργίας , η εγκατάλειψη του ιδιωτικού τομέα στην ανήλεη βουλιμία της εργοδοσίας, να  γεμίζει απόγνωση και θυμό για τα μεγαλομάγαζα που μας έφθασαν μέχρι εδώ. Και ο άνθρωπος που δεν έχει τίποτα να χάσει , όταν έρθει η ώρα τολμά ...
Και μερικές άλλες χιλιάδες , που θα πρέπει να χάσουν ότι συνήθισαν να έχουν ανάγκη, χωρίς να είναι αληθινές ανάγκες.
Να έχει έρθει η στιγμή που θα ξεθωριάσει το αφροδισιακό  του αναγνωρίσιμου celebrity και θα ανατείλει η γοητεία του άξιου ; να γίνουμε πιο ουσιαστικοί και πιο ταπεινοί; θα πάψουν οι θεατρικές παραστάσεις στα δελτία ; και τα χάχανα μετά τις εκπομπές απο τους νονούς του lifestyle; δεν θα υποστηρίζεται   η επικράτηση των αμαθών / ημιμαθών σε  όλα τα επίπεδα;
Να έρθουν αλήθειες νέες να μας κατοικίσουν και να νιώσουμε καινούργια , ολοκαίνουργια αισθήματα αληλεγγύης και συλλογικότητας που είχαμε χάσει πριν καν καταφέρουμε ποτέ να κατακτήσουμε. Να γίνουμε πιο ουσιαστικοί , πιο αληθινοί.Να έχει κάποια ουσία και του διπλανού μας το καλό;
Σκέφτομαι ποιά μπορεί να  είναι αυτή η χρεοκοπία που δεν έχουμε ζήσει μέχρι τώρα και που σε λίγο θα μας ανακοινωθεί. Μα το ένα μας πόδι είναι στο κενό εδώ και χρόνια, τι ακόμα χειρότερο μας περιμένει?
Στέκομαι σιωπηλή , περιμένω να έρθει εκείνη η ώρα να μας  πουν την λέξη. Την ίδια λέξη που νιώθουμε χρόνια τώρα κάθε φορά που δρασκελούμε την οποιαδήποτε πόρτα του δημοσίου περιμένοντας, να μάθουμε, να γιατρευθούμε, να χτίσουμε, να αποδώσουμε, να εξυγειάνουμε. Κάθε φορά που σβήνουμε ακόμα ένα όνειρο μας στο σταχτοδοχείο της χώρας που δεν διεκδικήσαμε. Κάθε φορά που ξανά βουλιάζουμε στην ανεπανάληπτη ανεπάρκεια των κυβερνήσεων που επιλέγουμε σαν τους πιο κατάλληλους  εκπρόσωπους του μίσους μας που δεν γίναμε, δεν μπορέσαμε , δεν φθάσαμε. Χρεοκοπία..όχι σαν πιστοληπτικό γεγονός που θα σκάσει σαν βόμβα στις ήδη υποψιασμένες αγορές .Μα η  χρεοκοπία σαν γεγονός ουσίας της πραγματικής ζωής. Μια τουφεκιά στις ήδη υποψιασμένες ψυχές. Σημάδι το βάλανε και το πετύχανε. Οι σύμμαχοι μας στέλνουν στο καλό.. και απο κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες..Και ποιός πληρώνει πάλι τα σπασμένα χωρίς να ξέρει το πως και το γιατί..
Οι κακές συνήθειες.. Μα δεν είναι αργά για αλήθειες...καλή μας ελπίδα για μια Ελλάδα άλλων διαστάσεων  που θα φωτισθεί με πραγματικούς εσωτερικούς  προβολείς .
πηγή: ann-lou,blogspot.com