η σελίδα του λοξού
♦ Του φθινοπώρου οι συλλαβές πρωτοφάνηκαν στην αφαίρεση των βλεμμάτων και στα σύννεφα τα σημειώματα, καρφιτσωμένες αγγελίες των υπολοίπων, προετοιμάζουν το ξέσπασμα των σταγόνων. Ο ερωτισμός της μελαγχολίας, γενική της πλάνης, περιουσία των κλίσεων, αντιστέκεται προσηλωμένος στην αυθάδεια των καθιερωμένων.
♦ Τα νυχτωμένα καλοκαίρια άφησαν πίσω τους τα αφηγήματα των χειρωμάτων και οι αναμνήσεις, παράπλευρες συντροφιές των ανήδυστων σκέψεων, αποτυπώνουν την εμμετρία στο διάγραμμα των μορφασμών.
♦ Στην πολιτεία παραμορφωμένες οι ανακοινώσεις επισυνάπτουν στη γελοιότητα της ανυπαρξίας τη σφραγίδα της χρήσεως των υποκοριστικών της επαναλήψεως. Μουσικά όργανα εγχόρδων απολήξεων, στους ίδιους ρυθμούς των ρημάτων αποσυντονίζουν παντελώς τους ορισμούς των υποσχέσεων.
♦ Οι λέξεις, τοποθετημένες φωνές της επεξηγήσεως, πασχίζουν να συνθέσουν τα δικαιολογήματα, ενώ τα ξύλινα υποστηλώματα των συνειδήσεων, σκεβρωμένα παλαιότροπα κατασκευάσματα, συνεχίζουν να στηρίζουν την επιτηδευμένη ευπρέπεια του ψιμυθιωμένου επιστεγάσματος.
♦ Στην πρώτη βροχή οι σκουριασμένες προτάσεις θα αφήσουν στο ιχνογράφημα το είδωλο της απόγνωσης και οι περιπατητές των αλλοπρόσαλλων τσιμεντοστρωμένων δρόμων θα εξυπηρετήσουν με τη μονότονη τραγουδιστή συνθηματολογία τα κείμενα των μηχανισμών της εξουσίας.
♦ Κι οι μέρες περνούν ακολουθώντας τις νύχτες στο ημερολόγιο της υποτέλειας.
♦ Οι εκφωνήσεις των εκπομπών της δυστυχίας θα διακοσμήσουν το περιχάραγμα της πραγματικότητας με την απαραίτητη κινδυνολαγνεία, ενώ το πλήθος των αρχόντων με την τραγικότητα των χαμηλών ήχων θα παραπέμψουν με πλαγιαστά γράμματα τη σωτηρία στο τέλος της σελίδας.
♦ Ανερυθρίαστες οι υποδείξεις των υποβολέων και ο ψίθυρος ανάγκη της αναπνοής περιπλέκεται στα χνώτα αφήνοντας στο ακατανόητο το παραμιλητό της οργισμένης κατανόησης.
♦ Και εναλλάσσονται οι διαθέσεις, πηγαινοέρχεται το γέλιο και στέρεψε η αθωότητα των δακρύων.
♦ Στις φωταγωγημένες πλατείες, στα αδειανά σώματα τα ονόματα περιφέρονται ανήμπορα να δώσουν την ταυτότητα των προσώπων.
♦ Όμοια κι απαράλλαχτα ραβδογράμματα με τους αριθμούς να δίνουν στη σειρά το απεικόνισμα της αλλοτρίωσης.
♦ Στο υπόφαιο της εποχής, στα νεφελώματα των ονείρων μικρά τα σπίτια τα πέτρινα. Αντίκρυ το πέλαγος. Σπαρμένα τα επιφωνήματα διακόπτουν το φως που πέφτει στη θάλασσα. Βάρκες αρμενίζουν. Μισοσκόταδο. Στα απάνεμα λιμάνια σταματημένα ταξίδια πλευρίζουν την ομορφιά. Στο τετράδιο οι γραμμές της σελήνης αφήνουν στην υγρασία το αντιλαμπύρισμα. Στα πλευρά του σκαριού ένα παιχνιδιάρικο κύμα μπουσουλάει τα πρώτα βήματα της καταιγίδας και ένα σφύριγμα νοσταλγικό προσκάλεσε την αναπόληση.
♦ Δυο λόγια στήσαν τον χορό και μια φωτογραφία στο σφιχταγκάλιασμα. Μισόκλειστα μάτια και ένα τοπίο να παίρνει στη φωλιά του όλη την αλμύρα της θύμησης.
♦ Χοντρά τα σχοινιά. Στην πρύμνη οξειδωμένες οι περιλήψεις.
♦ Φθινόπωρο.
♦ Η αισθαντικότητα πολυσύλλαβη έχει τη γιορτή της.
♦ Και στον επίλογο.
♦ Στις λέξεις, τα όνειρα δυσκολεύτηκαν.
♦ Κι η ανάγνωση τραυλή προσπάθησε να φωνάξει στην οξεία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου