της Στέλλας Πριόβολου
Πριν λίγους μήνες οι αίθουσες των κινηματογράφων φιλοξένησαν την ταινία «Ο Υπουργός».
Έτσι αποδόθηκε στην Ελληνική ο γαλλικός τίτλος «exercicede l’Etat», με πνεύμα εμπορικό και καθόλου αντιπροσωπευτικό της έννοιας «άσκηση εξουσίας».
Ταινία πολυβραβευμένη και επίκαιρη, καθώς ο προβληματισμός που αναδύεται ισχύει και για τα δρώμενα στη χώρα μας.
Ο θεατής παρακολουθεί την πορεία ενός πολιτικού στην πραγματική της εξέλιξη, πίσω δηλαδή από τις τιμές και την πολυτέλεια της βιτρίνας, την πορεία της ανθρώπινης ψυχής του και της εξελισσόμενης ηθικής του. Παρακολουθεί τη σύγκρουση στην οποία έρχεται ο πολιτικός με την καταιγιστική καθημερινότητα, τις ίντριγκες, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Μέσα από το πορτρέτο του υπουργού σκιαγραφείται η μικρο-κοινωνία της πολιτικής, όπου κάποιοι -λίγοι- προσπαθούν να αντισταθούν και δεν κυριεύονται από τη γοητεία της καρέκλας και τη μανία της εξουσίας, που χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία των πολιτικών, και αγωνίζονται να αποφύγουν την πλεκτάνη που το ίδιο το πολιτικό σκηνικό τούς στήνει.
Η ταινία ξεκινά με την ονειρική μεταφορά μιας γυναίκας που σέρνεται προς το ανοικτό στόμα ενός κροκόδειλου, και έτσι ο σκηνοθέτης προοικονομεί την περιπέτεια του πολιτικούπ ρωταγωνιστή. Πρόκειται στην ουσία για ένα πολιτικό θρίλερ, που στόχο έχει να αποδείξει ότι η πολιτική δεν είναι το φαίνεσθαι αλλά το είναι.
Όμως, το πιο σημαντικό στην ταινία αυτή είναι το ερέθισμα που δίνεται στον κάθε πολιτικό για να κάνει την ειλικρινή αυτοκριτική του και να αναρωτηθεί: «είναι ένας απλός επαγγελματίας, διαχειριστής της εξουσίας, ή είναι υπηρέτης ιδεών, αξιών και οραμάτων;».
Η σημερινή εξέλιξη των πολιτικών διεθνώς, οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στην έλλειψη αυτής της αυτοκριτικής. Οι πολιτικοί σήμερα θυμίζουν τους στίχους των ερωτευμένων νέων επαναστατών του Μεσαίωνα, των goliardi, που εξομολογούνται ότι «vivens et prudenspereo», δηλαδή, αν και έχουν πλήρη συνείδηση και μοιάζουν ζωντανοί, χάνονται στην καθημερινότητα.
Κλείνοντας το «ανάγνωσμα του Υπουργού» δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο πρόσφατο και πρωτοφανές «κούρεμα» Υπουργού , λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία του και πριν «ασκήσει εξουσία». Ένα επιπλέον πρωτότυπο «κούρεμα»στην Ελλάδα, που ίσως αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μια νέα ταινία τραγική ή κωμική, οπωσδήποτε όμως ελληνική και με αναμφισβήτητο αυτή τη φορά τίτλο: «Ο Υπουργός».
Εξάλλου, το δράμα είναι έμπνευση και δημιούργημα των προγόνων μας!
*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου είναι πρόεδρος στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
πηγή: aixmi.gr
Πριν λίγους μήνες οι αίθουσες των κινηματογράφων φιλοξένησαν την ταινία «Ο Υπουργός».
Έτσι αποδόθηκε στην Ελληνική ο γαλλικός τίτλος «exercicede l’Etat», με πνεύμα εμπορικό και καθόλου αντιπροσωπευτικό της έννοιας «άσκηση εξουσίας».
Ταινία πολυβραβευμένη και επίκαιρη, καθώς ο προβληματισμός που αναδύεται ισχύει και για τα δρώμενα στη χώρα μας.
Ο θεατής παρακολουθεί την πορεία ενός πολιτικού στην πραγματική της εξέλιξη, πίσω δηλαδή από τις τιμές και την πολυτέλεια της βιτρίνας, την πορεία της ανθρώπινης ψυχής του και της εξελισσόμενης ηθικής του. Παρακολουθεί τη σύγκρουση στην οποία έρχεται ο πολιτικός με την καταιγιστική καθημερινότητα, τις ίντριγκες, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Μέσα από το πορτρέτο του υπουργού σκιαγραφείται η μικρο-κοινωνία της πολιτικής, όπου κάποιοι -λίγοι- προσπαθούν να αντισταθούν και δεν κυριεύονται από τη γοητεία της καρέκλας και τη μανία της εξουσίας, που χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία των πολιτικών, και αγωνίζονται να αποφύγουν την πλεκτάνη που το ίδιο το πολιτικό σκηνικό τούς στήνει.
Η ταινία ξεκινά με την ονειρική μεταφορά μιας γυναίκας που σέρνεται προς το ανοικτό στόμα ενός κροκόδειλου, και έτσι ο σκηνοθέτης προοικονομεί την περιπέτεια του πολιτικούπ ρωταγωνιστή. Πρόκειται στην ουσία για ένα πολιτικό θρίλερ, που στόχο έχει να αποδείξει ότι η πολιτική δεν είναι το φαίνεσθαι αλλά το είναι.
Όμως, το πιο σημαντικό στην ταινία αυτή είναι το ερέθισμα που δίνεται στον κάθε πολιτικό για να κάνει την ειλικρινή αυτοκριτική του και να αναρωτηθεί: «είναι ένας απλός επαγγελματίας, διαχειριστής της εξουσίας, ή είναι υπηρέτης ιδεών, αξιών και οραμάτων;».
Η σημερινή εξέλιξη των πολιτικών διεθνώς, οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στην έλλειψη αυτής της αυτοκριτικής. Οι πολιτικοί σήμερα θυμίζουν τους στίχους των ερωτευμένων νέων επαναστατών του Μεσαίωνα, των goliardi, που εξομολογούνται ότι «vivens et prudenspereo», δηλαδή, αν και έχουν πλήρη συνείδηση και μοιάζουν ζωντανοί, χάνονται στην καθημερινότητα.
Κλείνοντας το «ανάγνωσμα του Υπουργού» δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο πρόσφατο και πρωτοφανές «κούρεμα» Υπουργού , λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία του και πριν «ασκήσει εξουσία». Ένα επιπλέον πρωτότυπο «κούρεμα»στην Ελλάδα, που ίσως αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μια νέα ταινία τραγική ή κωμική, οπωσδήποτε όμως ελληνική και με αναμφισβήτητο αυτή τη φορά τίτλο: «Ο Υπουργός».
Εξάλλου, το δράμα είναι έμπνευση και δημιούργημα των προγόνων μας!
*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου είναι πρόεδρος στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
πηγή: aixmi.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου