"Το Αδιάφορο"

της Αναστασίας Φωκά

Σε έναν κόσμο όπου ο ατομικισμός και οι εγωκεντρικές ιδέες κυριαρχούν στον άνθρωπο, όπου τα πάντα θυσιάζονται στη δήθεν κυριαρχία και την προσωρινή υστεροφημία, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που παλεύουν. Ζουν και στηρίζουν μία ιδεολογία απαλλαγμένη από πολιτικές επισκιάσεις, καπιταλιστικές ιδέες, ευρωπαϊκές προοπτικές και κενές υποσχέσεις. Όχι, δεν ξεχάστηκαν, δεν αφέθηκαν σε ιστορικές μνήμες που αναβιώνουν μέσα στη σκόνη, τον σκόρο και την φθορά των φυλών. Απλά ξεχώρισαν, χωρίς να ξεθωριάσουν και συνεχίζουν να ξεχωρίζουν. Να φέρνουν στο φως το «διαφορετικό», χωρίς προσποιήσεις, δήθεν ευγένειες και αναλήθειες.

Είναι ανάμεσα μας. Είναι άγνωστοι, δεν ανήκουν στο status των επώνυμων και αναγνωρίσιμων ανθρώπων. Δεν τους ενδιέφερε ποτέ να ανήκουν σε κάποια ελίτ. Δεν κατέχουν αξιώματα και βαρύγδουπες θέσεις εργασίας. Ζουν και βιώνουν την καθημερινότητα όπως όλοι μας. Παλεύουν για το όνειρο. Όχι, προσωπικών επιδιώξεων και τραπεζικών λογαριασμών. Αλλά για αυτό το άπιαστο, το ακατανίκητο συναίσθημα της ανθρωπιάς, της γαλήνης της ψυχής, της αισιοδοξίας και της αλήθειας. Δεν φωνάζουν για να ξορκίσουν το κακό που υπάρχει γύρω. Δεν ανήκουν στο σύστημα κεκτημένων οικογενειών, που αμαυρώνει την κοινωνία, από λάθος. Δεν αποκοιμήθηκαν στην αγκαλιά του «προστάτη».

Είναι ανάμεσα μας. Ζουν και αναπνέουν την αποπροσωποποίηση της κοινωνίας και τη βεβήλωση των ηθών, όχι από απόσταση και από φόβο. Γίνονται ένα με αυτήν, αλλά βγαίνουν νικητές με τα χέρια σημαδευμένα από τον άνισο αγώνα. Αντίφαση δεν λέω, μα αυτό κυριαρχεί παντού. Μία αντίφαση από λάθος, έγινε η ζωή μας κι αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να ονειρεύονται: «κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα εγώ μπορεί να μην ζω, τα παιδιά μου όμως; Ίσως να μην κάνω παιδιά… ποιος ξέρει τι ξημερώνει αύριο;»

Απόγνωση! Λάθος! Έξαρση συναισθημάτων! Μάλλον συνειδητοποίηση του κατεστημένου και της πραγματικότητας. Ένα κατεστημένο όμως που ρουφάει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα το αίμα.

Είναι ανάμεσα μας. Ζουν και βιώνουν όχι την ουτοπία που τους καταλογίζουν κάποιοι, αλλά το όνειρο, την ελπίδα που γεννήθηκε μέσα τους και που τους κρατάει μακριά από το ψέμα και το θέατρο σκιών με τα παραμύθια για μικρά παιδιά. Έχουν δικό τους παρελθόν, παρόν και αβέβαιο ίσως μέλλον. Είναι όμως εδώ και ζουν ανάμεσα μας, όχι σαν άλλοι «στοχαστές», που σκούριασαν από την πολύ φιλοσοφία, αλλά ως άνθρωποι. Ζουν για το όνειρο και βιώνουν την μία και μοναδική αλήθεια των μεγάλων λόγων: την Απόγνωση!
πηγή:protagon.gr