Ευτραπελολογία μετεκλογικής συλλογιστικής και τα απανθίσματα των ερμηνευμάτων επιφέρουν πλήγμα καίριον στην περιοχή της φαιάς ουσίας, καθιστώντας για μια ακόμη φορά αδύνατη την είσοδο της λογικής στο επιτρεπτό όριο του μέσου όρου.
♦ Και το τοπίο, έρμαιο των περιστάσεων των επιλογών και των άλλων γενικών, καταλήγει στην αδιαφορία, ερημαία λεπτομέρεια ενός διορισμένου συνθέματος.
♦ Ιδεολογήματα υπόφαιου σχηματισμού και δοκησισοφίες εκ του ασφαλούς μαστιγώνουν άνευ οίκτου τα σώματα των κατασκευασμένων συνειδήσεων.
♦ Και στον ενεστώτα οι υπό την ψήφον, ενδεδυμένοι τον λευκό χιτώνα της αθωότητας, φλυαρούν ακατάσχετα προσεγγίζοντας έννοιες παραλόγου συνθέματος. Και ηγετίσκοι μικρομέγαλοι, κακέκτυπα παρελθοντικής διηγήσεως, κρύβονται εντέχνως πίσω απ’ την κουρτίνα της μελλοντικής πρωτοκαθεδρίας.
♦ Ασημαντότητες της μετριότητας, περιφερόμενοι τελάληδες παρωχημένων αναγνωσμάτων, θλιβεροί άρχοντες λιθόκτιστων συλλήψεων εγκαταλελειμμένου κρανίου, μεσαιωνικά αντικρίσματα περιλήψεων της νοημοσύνης περιχαράσσουν με ακρίβεια την οπισθοδρόμηση της γεωγραφίας.
♦ Ένθεν κακείθεν τα όμοια τρέχουν στα όμοια και η πανέμορφη κόρη μελαγχολική αποσύρεται στον Ιούνιο διαμαρτυρόμενη.
♦ Η σύγχυση συνάντησε τη γελοιότητα και αίφνης μία ακατάσχετη επαναστατική ρητορεία αγκάλιασε την επικράτεια. Η Σούλα με το πλατινέ μαλλί, τη γόβα με την τριχρωμία την ασύδοτη, ξέπυγο πεζοδρόμου πλακόστρωτου, προσδιόρισε την απερίγραπτη αγανάχτησή της αφήνοντας βαρυσήμαντο ύπτιο αναστεναγμό μονοσύλλαβης εμπνεύσεως κι ο Παντελής, μυστακοφόρος, τυλιγμένος με αλυσίδα επίχρυσου λαμπυρίσματος, ανοικτό υποκάμισο και τριχοφυΐα τετράποδου κατοικίδιου, φωνασκεί χρησιμοποιώντας γνωστή προστακτική, κατακεραυνώνοντας τοιουτοτρόπως τα σαθρά θεμέλια της κοινωνίας τούτης.
♦ Εντύπωμα μεγαλοπρέπειας.
♦ Και η παράνοια, αναρτημένη, αλαζονική κι απαστράπτουσα, εκφωνεί τη συνέχεια των παροντικών χρόνων.
♦ Φαιδρότητα στους λειμώνες, ενώ τα μουγκανίσματα αντηχούν προσδιορίζοντας την εκφορά της πολυπλοκότητας των υψηλών εκδηλώσεων της περιοχής της σκέψεως.
♦ Στο επιμύθιον του μηνός του πρώτου της καλοκαιρίας η Ήρα μεθυσμένη ξεστόμισε το υπόλοιπο της παραγράφου πετώντας στη θάλασσα το λευκό πανί της παραδόσεως.
♦ Και την επομένη οι άρχοντες, ζωγραφίζοντας την ευθύνη στα ακρόχειλα της κοιλότητας, θα διαγράψουν τη μνήμη αποκαθιστώντας στο πλαίσιο την καινοφανή αφετηρία του παρελθόντος.
♦ Πολυκαισαρία στις ώρες της κρίσεως και απογυμνωμένες πλέον οι επιδιώξεις κατέφυγαν στις θέσεις τους. Ικανοποιημένοι άπαντες παρανοούν τα δεδομένα και χειροκροτούν τους αριθμούς της κατάντιας τους.
♦ Ακατοίκητη η αριθμολαγνεία με τις δεκάδες να ερμηνεύουν την ολιγωρία των σωμάτων. Και το απόμαγμα αναπαριστά το αποτύπωμα του υπερσυντέλικου, καθιερώνοντας στις κρυφές καταλήξεις την ακολουθία του ιστορήματος.
♦ Θερμές ημέρες και οι νύχτες δίπλα στη θάλασσα παίρνουν τις δροσοστάλες που ξεφεύγουν απ’ το λίκνισμα των κυμάτων. Καλοκαιρινοί έρημοι δρόμοι, φωτιές σιγανές, ταξίδια των βλεμμάτων πέρα στη γραμμή, που ακουμπά στη λήγουσα του γαλάζιου.
♦ Στους βράχους κρυμμένη με τα λουλούδια στο χέρι έδιωξε τη μυρουδιά στην αγκαλιά του βαρυόργητου άνεμου και μια σταγόνα στόλισε στα ματόκλαδα τη μελαγχολία του αποχαιρετισμού.
♦ Και έκλεισε τους δαίμονες των στιγμών στην εξοχότητα της αιωνιότητας.
http://topontiki.gr/article/37151
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου