"... στις ακυβέρνητες πολιτείες των σωμάτων"

η σελίδα του λοξού (topontiki.gr)
♦  Η φαιδρότητα αποκατέστησε το εξεικόνισμα της κοινωνίας, και τα πρωτογράμματα της ευθύνης όρισαν ανερυθρίαστα την υπόφαια ερμηνεία του καταντήματος. Στο υπόγειο των περιστάσεων, ολίγιστοι άρχο­ντες συμμετέχουν απροκαλύπτως στην πα­ραφροσύνη της καθημερινότητας, στα σκα­λοπάτια της οποίας εκπαίδευσαν τις ανή­μπορες αναπνοές, τις ταυτισμένες με τις πρότυπες μορφές των εκπομπών, πρωινών και λοιπών ωρών του ημερήσιου προγράμ­ματος αποσυντονίσεως του μέσου όρου της νοημοσύνης.

♦  Πανικόδρομοι υπερέχοντες, με την ασυ­ναρτησία ενώτιον αναπόσπαστον, ανασείουν τας κεφαλάς υποσχόμενοι λαγώους και ιερατικά άμφια ακαθορίστου προελεύσεως. Χρυσός λίβανος και σμύρνα οι παράγραφοι επισυνάπτουν στην τραγωδία του μεταξοσκώληκος τον κεφαλόδεσμο αγνοώντας την παροιμιώδη αποκάλυψη της ρήσεως.
♦  Καμένα χαρτιά εις τη γενίκευση, και το παρανόημα των δεδομένων προκαλεί την κατάταση στην εκδήλωση των αισθήσεων.
♦  Η νοσταλγία πλησίασε την αγχίνοια και τα αφηρημένα βλέμματα δάκρυσαν από τα επί μέρους μηνύματα.
♦  Ποσόστωση παρερμηνευμένη συμφώνως προς τας υποδείξεις των τάσεων και των κε­φαλαίων της γεωμετρίας, αφήνει την οξεία να πρωτοστατήσει στη μεταφορά. Και τα στοιχεία του διανυσματικού χώρου εκδη­λώνοντας την πολυλογία της παλαιότροπης ασκήσεως του μελλοντικού χρόνου, συνει­σφέρουν στο εντύπωμα της αλαζονείας.
♦  Η ευτραπελία αναρτημένη στις σελίδες του διαδικτυακού εξώστη προεκλέγει τους εκπροσώπους της συντομογραφίας της ποιό­τητας. Ενδεδυμένοι τύποι και υπογραμμοί με την καλύπτρα την επαναστατική του τοίχου της κοινωνικοποίησης, φαντάζουν πρότυπα παμμέγιστα, τιτάνες της τέχνης πάσης φύσε­ως και μορφής, πολιτικά ζώα καινοφανούς οράματος, προσωπιδοφόροι φωτισμένοι ρή­τορες, πανάγαθης προσεγγίσεως.
♦  Και τα επώνυμα σαρκαστικά μεθοδεύουν τους μηχανισμούς της ανατροπής παραφρά­ζοντας τις συλλαβές. Πυρόβλητα πολυσύλ­λαβα ενισχύουν την άποψη περί της συγκολ­λήσεως της φαιάς ουσίας όταν οι καιροί έχουν υγρασία ενώ το ήτα που δραπέτευσε περιόρισε το συμπέρασμα καθαρά για λό­γους ευγένειας.
♦ Ο Αντώνιος με τους όνυχες συμπαραστεκομένων των οδόντων συγκρατεί το έδρανο επιμανώς ενώ ο Ευάγγελος αναδομεί την κίνηση μεταποιώντας τα ξεπερασμένα ιδεολο­γήματα. Ο Αλέξης σε μια ατέλειωτη εκδρομή αρθρώνει την επανάληψη του κρυφού θαυ­μαστικού του και η Αλέκα, με την ειλικρίνεια την παλαιοντολογική, λοιδορεί τας κραυγάς της σωτηρίας των ψυχών ημών.
 Και στη χέρσα γη του καυκάλου περιφέρε­ται απροσχημάτιστα η ηλιθιότητα, σκηπτροφορούσα.
♦ Εις τας εκπομπάς η περιπλοκή έχει την τι­μητική της και άναυδο το φιλοθέαμον κοινό αντιγράφει τα συμπεράσματα βελάζοντας υπτίως στα ανάκλιντρα. Φωνήματα αστρολό­γων, βογκητά επαναλαμβανόμενα προτάσε­ων δευτερευουσών και υβρεολόγιο επί της κάννης να εξιστορεί τη γενετήσια πράξη.
 Κι απομένει η προστακτική. Η απόλυτη έγκλιση της αληθείας, να χρησιμοποιείται όπου ο χρόνος, ο τρόπος και ο τόπος τη χρει­άζεται.
♦ Ο Ιούνιος το προαναφώνημα των παθών στην προετοιμασία της αναδείξεως.
 Εκφώνηση της αισιοδοξίας στο επιμύθιον.
♦ Στα ασπρισμένα σπίτια, στη θάλασσα την αυτοκράτειρα, στον έρωτα, στις ακυβέρνη­τες πολιτείες των σωμάτων.
πηγή: topontiki.gr

Σχόλια