"... και μια μέλισσα υποκλίθηκε στο κόκκινο"

η σελίδα του λοξού (26-4-2012)
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ  (topontiki.gr)
Ξυπόλυτη η σκέψη παραμέρισε το διάφα­νο λευκό. Έκοψε μια λέξη και την έγδυσε. Πατημασιές στην ερημιά της άμμου και ένα απόνερο να σβήνει τα γράμματα. Στον ορίζο­ντα ένα κάλεσμα διχοτομεί το εξεικόνισμα.
 Και μια κόρη κλείνει τα βλέφαρα.
♦ Αλλά ήταν ανώφελο, πρωτομίλησε στην αμαρτία η συννεφιά, άνοιξε πανιά η βρο­χή και ρήμαξε τα μικρά μοβ που ξεμύτισαν. Σπασμένα κλαράκια, ακουμπισμένα στο βρεγμένο χώμα, και μια πασχαλίτσα να στε­γνώνει τα φτερά της πάνω στο ανθισμένο θυμάρι.
 Μια σταγόνα ξοδεύτηκε στην εικόνα.
♦ Και μια μέλισσα υποκλίθηκε στο κόκκινο.
 Προετοιμασία εκλογικής μετρήσεως και η αμαρτία εκδηλώνεται στις περίπλοκες ανα­ζητήσεις της πολιτικής ορθογραφίας. Στο επι­μύθιο του Απριλίου, στις συνοικίες των αλα­ζονικών κραυγών, του μεσονυκτίου, της λογι­κής και των αλλοπρόσαλλων ρημάτων.
♦ Άπλωσε το μεγαλείο της η παρακμή και σκέπασε την ανατριχίλα της δροσιάς. Η νοη­μοσύνη απέδωσε τα πρωτεία στην κρίση και μια χειραψία άφησε τον μορφασμό να εκδη­λώνει τις ευχαριστίες του.
 Μοναξιά στους εξώστες, ερημαίες οι πλα­τείες. Περίπτερα με χρώματα, φυλλάδια ασυ­νάρτητου λόγου, επιγραφές παλαιότροπες και άνθρωποι εξαρτημένης περπατησιάς να μονολογούν τον πρόλογο χιλιοειπωμένης ιστορίας.
♦ Μουσικές και τραγούδια, μεγάφωνα περα­σμένου ηχοβολήματος και γρατσουνισμένες αποδόσεις για την ανάσυρση της αναμνήσεως. Αδειανά στιγμιότυπα κιτρινισμένου χαρ­τιού με τα πρόσωπα να αλληθωρίζουν στον υπερσυντέλικο, επαναλαμβάνοντας την κα­θιερωμένη απαγγελία.
 Ακρωνύμια χρόνου παρελθοντικού και ιδεολογήματα κενής φιάλης, νοοτροπία της απομόνωσης στη γραμματική των κλίσεων. Σοβαροφάνεια απροσμέτρητη και συλλαβές νοηματικής προσεγγίσεως σημειώνουν την απουσία της οργανωμένης εμφανίσεως των λεξημάτων.
♦ Άστα να πάνε, εκφράζεται ο γηραιός, πε­ριγράφοντας το σταυροκόπημα στις χαρακι­ές του μετώπου του.
 Και η συνέχεια σαρκαστική προμαντεύει το ερμήνευμα.
♦ Στα ορθογώνια κιβώτια των ενημερώσε­ων ολιγόλεπτες παρελάσεις υπερτονίζουν το ύψιστο της γελοιότητας των δεδομένων. Χω­ράφια άνυδρα, προϊόντα μαραζωμένα, λογύδρια βιαστικής συλλογιστικής, συντομογρα­φίες συμπερασμάτων νηπιακής σχεδίασης και κορώνες βραχνών κυμάτων εκδίδουν την ανυπαρξία απογυμνωμένη.
 Σωτήρες κατευθυνόμενοι συμφώνως προς τας υποδείξεις και σύμφωνα τεχνηέντως αντιδραστικά διατηρούν τις αποχρώσεις του ξύλου στις τοποθετήσεις των φωνηέντων.
♦ Βαρύσωμες εκφωνήσεις επαναστατικού λόγου και ωά όφεων ακουμπισμένα στον ήλιο, εμβατήρια μασκαρεμένης ρητορικής και συνωμοσιολογίες ρηχού αναλυτικού σκε­πτικού.
 Απερίγραπτες οι συνθέσεις και ακατάφραστες οι επιλογές, ενώ το κόμμα διαμαρτυρό­μενο απεσύρθη απ’ τα σημεία στίξεως.
♦ Ομόηχη πολιτεία των θαυμάτων.
 Και η σύγχυση απαντά τη σύγχιση, οι προ­θέσεις ερωτοτροπούν και η εκλογή, πατρο­παράδοτη επιθυμία, υπερσκελίζει τον ενε­στώτα.
♦ Εσωτερικός μονόλογος στο ξεφύλλισμα της σελίδας.
 Στις εξοχές τα λουλούδια έχουν ανθίσει. Η γη ξέβρασε τα σωθικά της. Ο βοριάς πέρασε την οργή του στον ήλιο. Τα βλέμματα εγκατέλειψαν το σκοτάδι. Φως ιλαρόν και οι θάλασσες να αντιφεγγίζουν. Υμνωδία των ανοιχτών γραμμών, οξεία στην αμβλεία των αισθήσεων.
Ξυπόλυτη η σκέψη παραμέρισε το διάφα­νο λευκό. Έκοψε μια λέξη και την έγδυσε. Πατημασιές στην ερημιά της άμμου και ένα απόνερο να σβήνει τα γράμματα. Στον ορίζο­ντα ένα κάλεσμα διχοτομεί το εξεικόνισμα.
 Και μια κόρη κλείνει τα βλέφαρα.
♦ Αλλά ήταν ανώφελο, πρωτομίλησε στην αμαρτία η συννεφιά, άνοιξε πανιά η βρο­χή και ρήμαξε τα μικρά μοβ που ξεμύτισαν. Σπασμένα κλαράκια, ακουμπισμένα στο βρεγμένο χώμα, και μια πασχαλίτσα να στε­γνώνει τα φτερά της πάνω στο ανθισμένο θυμάρι.
 Μια σταγόνα ξοδεύτηκε στην εικόνα.
♦ Και μια μέλισσα υποκλίθηκε στο κόκκινο.

Σχόλια