"Με τον ήλιο να τρεμοπαίζει στο λησμονημένο λευκό..."

kandinsky_contrasting-sounds

Η σελίδα του λοξού (19/4/2012)
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
♦ Πολιτεία βαθυστόχαστης ευήθειας, μεθεόρτιας εκδήλωσης, περιόδου προεκλογικής χαρακτηρισμένης παλινδρομικής κινήσεως και ξεκατερίνιασμα απίστευτης καμπυλόγραμμης σχεδίασης. Ανακοινώσεις εμποτισμένες με το βάμμα του ηλιθιοτροπίου και χαρτιά αλλοιωμέ­να να προσεγγίζουν το ξέφτισμα των εποχών.

♦ Η απορία, μοναχική διέξοδος, αφουγκρά­ζεται περίφοβη την παράνοια και σχηματοποι­είται απέναντι από τις παραγράφους φτιάχνο­ντας μικρούς, σαρκώδεις, στεγνούς κύκλους, προσεγγίζοντας τοιουτοτρόπως την προφορά των ανοικτών φωνηέντων.

♦ Ηγήτορες εκ φυτωρίου λαχανικής συλλογι­στικής στην πρωτοσέλιδη αποτύπωση και ανα­λύσεις τύπου και εντύπου προσκολλώνται στο ψηφιδωτό της θεόρατης ανυπαρξίας. Και το άναυδο φωταγωγημένο προσδιορίζει την κα­τεύθυνση.

♦ Το ψευδολόγημα εξεικόνισμα της αθλιό­τητας απογυμνωμένο και με ορθάνοιχτους οφθαλμούς στην ύστατη προσπάθεια επανα­φοράς των δεδομένων.

♦ Αφέλεια προσκυνημένη η αντίδραση, επι­χειρηματολογεί στους καφενέδες σαρκάζοντας την επωνυμία των καθιερωμένων επιλο­γών. Επαναστατική η προσήλωση στην άρνη­ση, αλλά στην άκρη της κόρης, στο τελείωμα του θολού, τα χρώματα παραμένουν στην ομοιότητα του υποκοριστικού του Παντελεή­μονος.

♦ Ευτραφής ρητορεία, χλωρή και ξερή, καμ­μένη παραμυθία, σαμαρώνει το απαύγασμα της αγανακτήσεως και ευαγγελίζεται την πο­λύφημη πατριωτική ανάσταση των βουνών, των λόγγων, των πεδιάδων και των ποταμών του ουρανού, της θαλάσσης και της γης, των χιλιοτραγουδισμένων στίχων, των ασμάτων της τάβλας, του συρτού και της περιβόητης μαγκιάς του μακρόσυρτου βρομερού ήχου και της πυγής κυκλικού παραθύρου νηός υπερω­κεάνιας.

♦ Αναστεναγμός υπόγειος και επαναφορά στις γραμμές του τετραδίου.

♦ Στην ανάσταση των ημερών οι κρότοι, λαν­θάνουσα μορφή ερωτικής εκδήλωσης, είχαν την πρωτοκαθεδρία. Υμνωδίες θορυβώδεις και βαρυπρεπείς επισκέπτες, συνοδοί καθιερω­μένης εορταστικής ατμόσφαιρας, επισύναψαν στο τοπίο την ανορθογραφία του Απριλίου. Συννεφιά και ένας γαρμπής να ξεσηκώνει τα στολίδια. Γυναίκες πρωινών εκπομπών λικνιζόμενες στο πλακόστρωτο και άνδρες κοιλιακού προσανατολισμού, μυώδεις με ξυρισμένες κε­φαλές, έδωσαν στο περιτύλιγμα τη μελαγχολία του επιταφίου.

♦ Και μετά στις πρώτες λέξεις η αποχώρηση, ορδές οι οπαδοί των μαγειρεμένων εντοσθίων κατηφόρισαν αφήνοντας στο έλεος του υπο­λοίπου τον επίλογο της ακολουθίας.

♦ Δείπνοι ολοφάνεροι, συναλλαγές μεταξύ των εριφίων.

♦ Υπουργοί σιδηροδέσμιοι και κάτι τρέχει στα σοκάκια των αθίγγανων, ενώ χειροκροτά ο ηλί­θιος στην πέρα γωνία επιβραβεύοντας την απο­νομή της προσδιορισμένης δικαιοσύνης. Και δύσλαλοι οι γνωρίζοντες αναπροσαρμόζουν το παρελθόν συμφώνως προς τας υποδείξεις.

♦ Οι εβδομάδες περνούν. Ο χρόνος αδυσώπη­τος αποκαλύπτει τον πάτο του βαρελιού. Στις αναρτημένες σελίδες οι σύντομες φράσεις της εντύπωσης ανάβουν φωτιές. Ανθρωποι των συμφώνων διαλαλούν με όλη τους την ηλιθι­ότητα τη συμμετοχή τους στην πανήγυρη των κενολογημάτων. Και η κοινωνία, σχόλιο κακο­γραμμένο, συμπορεύεται με την αηδία.

♦ Δυσοσμία και χρώμα του γήχυτου ριγμένο με ύψιστη περίσκεψη στα στρώματα της νοη­μοσύνης του τοίχου.

♦ Στα μέσα του Απρίλη.

♦ Με το κύμα να σπάει στον βράχο.

♦ Με τον ήλιο να τρεμοπαίζει στο λησμονημέ­νο λευκό.

♦ Και τον γλάρο να παιχνιδίζει στα φτερά του την ισορροπία της διαφάνειας.

                         περισσότερα : http://topontiki.gr/article/34121