αποσπάσματα από άρθρο του Τάσου
Φούντογλου
Ο Άκης σηματοδοτεί το
τέλος μιας εποχής που καταταλαιπώρησε την αισθητική μας με την ξιπασιά της, την
κενότητά της και το δήθεν της..........
Μετριοκρατία σε όλες τις
εκφάνσεις του δημόσιου βίου και ξιπασμένος νεοπλουτισμός στην ιδιωτική ζωή όλων
όσων ευνοήθηκαν από τον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό των προηγούμενων ετών .
Ένα εμμονικό κόμπλεξ απέναντι στην ικανότητα και το πνεύμα, μια εξακολουθητική
αποστροφή απέναντι στην αγχίνοια και την ευστροφία. Ό,τι δεν καταλαβαίναμε το
απαξιώναμε. Και ό,τι μας ξεπερνούσε το αξιολογούσαμε αρνητικά και το
απορρίπταμε.........
Βαυκαλίζαμε,
με κατανάλωση και θεσιθηρία, τις συνειδήσεις μας, για να μην εξεγερθούν μπροστά
στη θέα του ηλίθιου, που διεκδικούσε την αιρετότητα ως άλλοθι για την
ηλιθιότητά του και τώρα που αυτές αφυπνίστηκαν στεκόμαστε αποσβολωμένοι να
κοιτάμε το πολιτειακό τσαντίρι που φτιάξαμε. Και το δράμα μας είναι πως
αποψιλώσαμε τόσο πολύ τον πνευματικό μας κόσμο από λογοτέχνες, ποιητές και
φιλοσόφους και παραδώσαμε τόσο αστόχαστα την πολιτική μας, βορά
στις αρπακτικές διαθέσεις του μεσαίου όρου ώστε να μην έχουμε σήμερα τις
ποιότητες εκείνες που θα κληθούν να κάνουν πράξη την αγωνία του ποιητή.
Να αφουγκραστούν, δηλαδή, τη μυστική βοή των πλησιαζόντων
γεγονότων και να μας ορμηνέψουν για τα επόμενα βήματα που πρόκειται να γίνουν. Να
απαιτήσουν έναν γενναίο μεταρρυθμιστικό σχεδιασμό για την επόμενη μέρα
και να εποπτεύσουν, με την καθαρή ματιά τους, την υλοποίησή του. Να
σταθούν απέναντι στη μετριοκρατία και τα κομματικά μειράκιά της και να
την ξεμπροστιάσουν μέσω της απλής σύγκρισης. Να δείξουν,
επιτέλους, το δρόμο της πραγματικής ανάπτυξης στα εκατομμύρια των κατοίκων των
μεγάλων αστικών κέντρων και να στηρίξουν, με τον λόγο τους, ένα νέο
αναπτυξιακό μοντέλο το οποίο θα έχει στο επίκεντρο τα χωριά και τις κωμοπόλεις
της ελληνικής περιφέρειας και το οποίο θα βασίζεται στον πραγματικό μόχθο του
πρωτογενή και του δευτερογενή τομέα και όχι στο αεριτζίδικο, που κοντεύει να
μας γίνει δεύτερη φύση.
Δίχως, λοιπόν, στιβαρές πολιτικές ηγεσίες, δωρικά αναστήματα του
πνεύματος και ανθρώπους της πρώτης γραμμής καλούμαστε να πορευτούμε τα επόμενα
δύσκολα χρόνια. Μόνοι απέναντι στους δαίμονες της Τρίτης
Ελληνικής Δημοκρατίας που, με τις επιλογές μας, τους αναδείξαμε σε
γενικούς κουμανταδόρους της ζωής μας.
Μόνοι απέναντι σε μια κυρίαρχη νοοτροπία αρπαχτής που δεν προτίθεται να παραδοθεί
αμαχητί.
Μπορεί ο Άκης να πήρε την άγουσα για τις φυλακές Κορυδαλλού, αλλά υπάρχουν
πολλοί ακόμα Άκηδες εκεί έξω που πρέπει να ακολουθήσουν την ίδια διαδρομή.
Εκλογές πλησιάζουν, ας πάρουμε τα όστρακα του δήμου στα χέρια και ας
αναγράψουμε πάνω σε αυτά τα ονόματά τους. Μικρή κοινωνία είμαστε και
γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά. Ξέρουμε ποιος μένει πού και πώς το
απέκτησε. Ας ξαναγίνουμε «κυρίαρχοι επι του οστράκου» μήπως και
φοβηθούν οι θρασύδειλοι και φύγουν από μόνοι τους. Μήπως.
πηγή:aixmi.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου