Τι κι αν η Ν.Δ. έφερε τη χώρα στα χάλια που είναι σήμερα με συντριπτική ευθύνη των δυο διακυβερνήσεων Καραμανλή, κατεδαφίζοντας ό,τι παρέμενε στοιχειωδώς όρθιο στη χώρα. Τι κι αν εξάντλησε την τελευταία δυνατότητα στην ελπίδα και το μέλλον παραδίδοντας με πρωτοφανή πολιτικό κυνισμό την παραγεμισμένη βόμβα για να σκάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης; Τώρα τολμά να αποσείσει τους τόνους ευθύνης που τη βαραίνουν για τον εξευτελισμό της χώρας και την εξαθλίωση των πολιτών της, παραδίδοντας σε μια εποχή κατάρρευσης μαθήματα πολιτικής αθλιότητας! Η Ν.Δ. επιχειρεί το αδιανόητο: να μην μετέχει των γιγαντιαίων της ευθυνών, αναλαμβάνοντας μέσα από ένα ρεσιτάλ πολιτικού αμοραλισμού την ευθύνη της κολοσσιαίας ανευθυνότητάς της. Επιχειρεί εμφανώς με απροκάλυπτη προκλητικότητα να μην επωμιστεί το ελάχιστο πολιτικό κόστος εφαρμόζοντας την πολιτική «το ΠΑΣΟΚ φταίει σε όλα». Από τι ακριβώς επιχειρεί να σώσει τη χώρα η Ν.Δ.; Από το τεράστιο έλλειμμα χρεοκοπίας που άφησε στο αλήστου μνήμης πέρασμά της; Από την πολιτική των δομημένων ομολόγων που έπαιξαν τα λεφτά των ταμείων στο… καζίνο του νεοφιλελευθερισμού; Από τους 700 τυφλούς της Ζακύνθου, από τον βόρβορο του Δημοσίου και τη βαθύτατη σαπίλα που εμπλέκει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία με αμέτρητες – εκατοντάδες χιλιάδες – περιπτώσεις έξαλλης διαφθοράς που φτάνει στα όρια της παραφροσύνης: να λαμβάνει 70 συνεχόμενα επιδόματα τοκετού νεαρή κοπέλα και να γεννά πέντε φορές ώριμος άρρεν;
Σε αυτήν την ελεεινότητα δεν ανεδείχθη πρωτοπόρος και πρωταθλήτρια και η Ν.Δ.; Σε αυτήν την ντροπή της Δημοκρατίας δεν είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή το βαθύτατο και παλαιότατο κράτος – παρακράτος – της Δεξιάς; Η Ν.Δ. τολμάει σε μια εποχή βούρκου και δυσωδίας να εμφανίζεται ολοκάθαρη και αμόλυντη σαν παρθενογέννητο βρέφος… Σε μια εποχή που κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει κανείς από το σύνολο του πολιτικού συστήματος το θάρρος – όσον αφορά στα πρόσωπα τουλάχιστον – να σηκώσει κεφάλι, η Ν.Δ. έρχεται να παραστήσει την αραχνοΰφαντη παρθένα του πολιτικού μας συστήματος! Ακόμα και σε αυτά τα δυο χρόνια της κρίσης πολιτεύτηκε με τον πλέον υποκριτικό και ανακόλουθο για τα συμφέροντα του λαού τρόπο, προσπαθώντας αποκλειστικά να διασφαλίσει τη θλιβερή κομματική της παράγκα… Οι όποιες σωστές πολιτικές της τοποθετήσεις έγιναν έπειτα από εντυπωσιακές ακροβατικές κωλοτούμπες με την πλέον παιδαριώδη μορφή πολιτικής πρακτικής. Ξεκίνησε εναντίον του μνημονίου και ψήφισε τα μνημόνια, πολιτεύτηκε με την απύθμενη γελοιότητα της δικής της διαπραγμάτευσης και δέχτηκε όλους τους όρους που επέβαλε η τρόικα, διέγραφε σε μια επίδειξη ηράκλειας πυγμής τους βουλευτές της για κομματική απειθαρχία και την επαύριον άνοιξε την πίσω πόρτα για να τους ξαναπάρει, μην και δεν βγουν τα κουκιά στο μέτρημα, και τελικά κατέληξε μέσα από μια εντυπωσιακή και πρωτοπόρα στο πολιτικά χρονικά τακτική να συμμετέχει στην κυβέρνηση, όχι με εκλεγμένους βουλευτές της, αλλά με στελέχη εξωκοινοβουλευτικά, προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να αναλάβει τη βρομοδουλειά και να επωμιστεί το πολιτικό κόστος και η Ν.Δ. τη μαγκιά, έτσι ώστε η… ανικανοποίητη πολιτική προσωπικότητα, «ο Αντώνης Σαμαράς» - όπως ηχηρά προφέρει το όνομά του ο Λυκουρέντζος -να γίνει πρωθυπουργός! Αυτή την κυνική πολιτική επιδίωξη έχουν στη Ν.Δ. και επιθυμούν να μας επιβάλλουν οι κομματάρχες της. Καμιά ευθύνη, καμιά συμμετοχή στο έγκλημα! Πρόκειται για το ίδιο κόμμα της Ν.Δ. με τα ίδια ανίκανα πρόσωπα που κατεδάφιζαν επί δεκαετίες συνειδητά και συστηματικά τη χώρα και σήμερα αρνούνται να αναλάβουν συμβολικά, έστω για τυπικούς λόγους, μέρος των ευθυνών τους για τη θλιβερή κατάληξη της Ελλάδας. Αυτή η Ν.Δ. μοιάζει να διεκδικεί επάξια την πιο λαϊκιστική εκδοχή της μεταπολιτευτικής Δεξιάς. Αποτελεί μνημείο λαϊκισμού, μια μεγάλη και ιστορική παράταξη, η οποία έχει παίξει αδιαμφισβήτητα ρόλο στη διαμόρφωση και την άσκηση της πολιτικής σε αυτό τον τόπο, να μην διαθέτει το ελάχιστο πολιτικό μέγεθος να αναλάβει τις ευθύνες που βαραίνουν την ιστορία της. Σε μια εποχή εθνικής εξαθλίωσης στη Ν.Δ. παριστάνουν τους τιμωρούς και αντί να δείχνουν τον δύσβατο αλλά σωτήριο δρόμο της αυτοσυνειδησίας, διαλέγουν για μια ακόμα φορά τον εύκολο δρόμο του κατάπτυστου κομματικού φατριασμού.πηγή: TO ΠΟΝΤΙΚΙ (topontiki.gr)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου