Αξημέρωτες πάλι οι νύχτες. Μόνο που αυτή τη φορά, εγώ τις θέλω έτσι. Ναι,τις θέλω αξημέρωτες! Να πνίγουνε τα μουρμουρητά της μέρας. Πολλά μουρμουρητά… Μουρμουρητά που σου τρυπάνε τ’ αυτιά. Πού να χωρέσουν;; Δενχωρούν, και κάτω απ’ το φως μπορεί και να τα καταπιείς. Στη νύχτα μέσα μόνο ξεγυμνώνονται. Στην ησυχία μέσα ακούγεται η αλήθεια. Στις αξημέρωτες νύχτες ακούς τα ουρλιαχτά…
Μια τέτοια νύχτα, ένα ουρλιαχτό μια πεταλούδα ελευθέρωσε… Πού πήγε; Πέταξε για λίγο πάνω μας και φτερούγισε για μια στιγμή στις καρδιές μας.Μέσα εκεί πήγε και κρύφτηκε. Κι εμείς θαρρούμε πως τη κυνηγούμε. Ψέμα είναι πως τη κυνηγούμε! Σςςς! Μη φωνάζεις… Ανοιξε τη καρδιά σου. Σκίστη κι άνοιξέ τη. Θα δεις πως εκεί μέσα έχει κουρνιάσει. Τότε ούρλιαξε! Ούρλιαξε απ’ τον πόνο χωρίς να φοβάσαι! Και τότε θα ελευθερώσεις χιλιάδες πεταλούδες!! Αυτή θα είναι η αλήθεια!!!
Κι εγώ ουρλιάζω κάθε νύχτα και πονώ! Κάθε αξημέρωτη νύχτα… Δεν ξέρω ανελευθερώνω πεταλούδες. Δεν βλέπω. Δε μπορώ να δω! Κάθε φορά παρακαλάω να έρθει μια να σταθεί πάνω μου. Να νιώσω το άγγιγμά της και να μου απαλύνει λίγο τον φόβο. Ναι!! Φοβάμαι! Κι εγώ φοβάμαι. Και μετανιώνω! Ναι,μετανιώνω!! Γιατί λαχάνιασα πιστεύοντας πως κυνηγούσα τη ζωή και μια μέρα ξύπνησα βρίσκοντας τον εαυτό μου στο ίδιο σημείο. Να τρέχει πάνω στο ίδιο σημείο. Και κατέβηκα.
Εκανα το πρώτο αληθινό μου βήμα. Εκεί κατάλαβα πως τα αληθινά και υπέροχα έγιναν επικίνδυνα. Μα δε φοβάμαι πια ρε! Κι αν είναι να φάω μια σφαίρα στη καρδιά γι αυτό, δε πειράζει! Ας φύγω έτσι από αυτή τη ζωή. Ένα ουρλιαχτό θα είναι κι αυτό που θα ελευθερώσει πεταλούδες!!
Αλλά μόνο και μόνο γι’ αυτά θα ζω!! Για τα αληθινά και υπέροχα!!! Χωρίς να φοβάμαι. Χωρίς να τα φοβάμαι! Είναι άτιμο πράγμα ο φόβος αυτός. Δεν τον καταλαβαίνεις. Δεν μοιάζει με εκείνον που γνωρίζεις. Μόνο αν αγγίξεις μια πεταλούδα θα καταλάβεις τη διαφορά. Ναι… με άγγιξε μία. Δε ξέρω από ποιό ουρλιαχτό το ΄σκασε, αλλά ήρθε και με βρήκε. Τώρα τον βλέπω τον φόβο πως είναι. Στα λόγια και στις πράξεις των άλλων. Βλέπω το ύπουλο πρόσωπό του και τρομάζω στη σκέψη πως κάποτε κοιμόμουνα μαζί του.
Κι όταν φτάσεις στο σημείο να κοιμάσαι κάθε νύχτα μαζί με πεταλούδες μη τρομάξεις! Είναι εύκολο, αλλά μη το κάνεις. Τα δεσμά είναι πάντα γερά δεμένα πάνω σου. Στάσου λίγο και πάρε ανάσα! Άνοιξε τα μάτια κι άφησέ τες να γαργαλίσουν τις αισθήσεις σου. Ασε τον εαυτό σου να γελάσει δυνατά! Ναι, δυνατά!!! Δε θα χρειαστείς πολύ για να τα σπάσεις. Δε θα χρειαστείς πολυ ν’ απελευθερωθείς…!
Γιατί δε καταλαβαίνεις; Μας στερούν τις πεταλούδες. Κι εμείς πέφτουμε στη παγίδα και τις σκοτώνουμε μόνοι μας. Τί δε καταλαβαίνεις; Είναι πολλές οι πεταλούδες… Είναι ιδέες, είναι όνειρα, είναι ελπίδες, είναι σκέψεις, είναι πράξεις, είναι ελευθερία, είναι αγάπη, είναι έρωτας! Είναι πολλές! Κι εσύ που τώρα με διαβάζεις, που στις παρέες σου μιλάς γι` αυτές, σήμερα σκότωσες άλλη μία…
Κλάψε για τις πεταλούδες. Μα πάρε τα δάκρυα και πότισέ τες! Άφησέ τες να ταράξουν το στομάχι σου. Μόνο έτσι θα είσαι ελεύθερος!
Κι εγώ, που σα μικρό παιδί χοροπηδώ με μιαν απόχη να πιάσω όσες με πλησιάζουν, μη με ακούς. Εγώ θα ζω τ’ αληθινά και τα υπέροχα. Και θα ‘μαι εδώ για να στα δείχνω. Να σου ρίχνω λίγο φως για να βρίσκεις τα δικά σου…
πηγή: aixmi.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου