Στην Ελλάδα του σήμερα, που κυμαίνεται από το απόλυτο «τίποτα» (με τους ενίοτε πολιτικούς του αλόγιστου λόγου) έως το απόλυτα «άξιο» (με εκείνους που αρθρώνουν λόγο μέσα από τις σκέψεις και τις πράξεις τους), στην Ελλάδα του «δήθεν» με τα πολλά και αδιάφορα και τους αντίστοιχους υποστηρικτές του «κενού», αντιτάσσεται μια άλλη Ελλάδα…
…του παλαιού και καινού ταυτόχρονα, του γνωστού και πρωτότυπου, του μεστού και αυθεντικού, του ειλικρινούς, αγνού συναισθήματος. Αυτό που εκφράζεται με ήχους πλανόδιους, με τραγουδιστές αυτοδίδακτους, με όργανα παραδοσιακά, με χορούς διονυσιακούς, με εξωστρεφή διάθεση, με σώμα και πνεύμα ελεύθερο, να εκφράσει και να εκφραστεί, να μοιράσει και να μοιραστεί, να ποτίσει και να ποτιστεί (με το ποτό της χαράς και της ξεγνοιασιάς), με τα χέρια ψηλά, να σιγοντάρουν το ρυθμό και τα όμματα ψηλότερα…
Αυτή η Ελλάδα πετάει για μια ακόμη φορά χαρταετό, με την έννοια της ανά(σ)τασης, της αναμονής, της αναδιάρθρωσης και της αναδιανομής… του δικαίου, του άξιου, του καλού κ’αγαθού.
Εν αναμονή λοιπόν… και ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!
πηγή: aixmi.gr
Κάθε τέλος …μια αρχή!!!Τέλος γιορτής λοιπόν …του χρόνου πάλι!!! Οι μάσκες έπεσαν, τα ψεύτικα χαμόγελα ξέβαψαν, η μπογιά στέγνωσε στο δάκρυ!!! Επιστροφή στην πραγματικότητα. Στα αληθινά προσωπεία , στις επικίνδυνες μεταμορφώσεις, στις ξεθωριασμένες συνειδήσεις… Κάθαρση, λύτρωση, ανάταση… η αυλαία έπεσε σκορπίζοντας τα χρώματα των χαρταετών στην ασπρόμαυρη πραγματικότητα…. Καθένας κράτησε τα χρώματα που του άξιζαν ….καθένας κάτι πήρε κάτι έδωσε...... ευχή και ελπίδα τα χρώματα να αντέξουν μέχρι τον άλλο χρόνο … μέχρι την άλλη γιορτή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή