........μια διαφορετική θέαση.........
του Βασίλη Καραγιάννη
«Ό,τι βλέπουμε είναι ψέμα» γράφει ο
Τζαρά στο μανιφέστο του ντανταϊσμού. Ο τρόπος που
λειτουργεί το ολοκληρωτικό πια σύστημα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να βιώσει
κανείς την πραγματικότητα, παρά σαν μια ψευδαίσθηση. Ίσως αυτό είναι και μια
λύση που την επιλέγουμε προσωρινά, γιατί μας βολεύει προσωρινά. Μπορεί να
αποδεχόμαστε την αλλοτρίωση για να μην τρελαθούμε. Την έλλειψη δημοκρατίας,
γιατί αλλιώς θα έπρεπε να βγαίνουμε καθημερινά στους δρόμους. Την αδυναμία
προοπτικής, γιατί τότε δεν θα έπρεπε να δουλεύουμε. Βολεύει, όμως, ακόμη
περισσότερο αυτούς που έχουν κάνει επάγγελμα τη διαστρέβλωση της ζωής, τους
μεγαλοδημοσιογράφους της τηλεόρασης, τους μεγαλογιατρούς με τις μίζες από τις
εταιρείες, τους μεγαλοδικηγόρους που έχουν καταξεφτιλίσει την έννοια της
δικαιοσύνης, τους χρηματιστές και τους τραπεζίτες που απομυζούν όλους τους πόρους
μιας κοινωνίας σε ύπνωση.
«Το σύνολο των πραγμάτων που καταναλώνουμε είναι σκουπίδια» θα ’λεγε ένας αντικειμενικός παρατηρητής του πολιτισμού μας. Αυτό ισχύει περισσότερο για την πνευματικότητα, την τέχνη, τον κινηματογράφο, την πολιτική. ………………..
Η έλλειψη φαντασίας είναι ένα αποτέλεσμα που προέκυψε από τη διαρκή επιβράβευση του κομφορμισμού, των αξιών, της χυδαιότητας, του καιροσκοπισμού και της υποδούλωσης σε ευτελείς ρόλους. …………………………
Αν συνθέσουμε και τους τρεις συλλογισμούς –το γενικότερο ψέμα, τα σκουπίδια μες στο σπίτι μας και την επιβράβευση της πινακοθήκης των ηλιθίων– προκύπτει η επιφάνεια της πραγματικότητας. Όσο κρατάμε σφιχτά τους άχρηστους ρόλους μας, την πιστωτική ή κομματική κάρτα, τις ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, ταυτιζόμαστε με τη μίζερη ζωή που ζούμε……..
«Το σύνολο των πραγμάτων που καταναλώνουμε είναι σκουπίδια» θα ’λεγε ένας αντικειμενικός παρατηρητής του πολιτισμού μας. Αυτό ισχύει περισσότερο για την πνευματικότητα, την τέχνη, τον κινηματογράφο, την πολιτική. ………………..
Η έλλειψη φαντασίας είναι ένα αποτέλεσμα που προέκυψε από τη διαρκή επιβράβευση του κομφορμισμού, των αξιών, της χυδαιότητας, του καιροσκοπισμού και της υποδούλωσης σε ευτελείς ρόλους. …………………………
Αν συνθέσουμε και τους τρεις συλλογισμούς –το γενικότερο ψέμα, τα σκουπίδια μες στο σπίτι μας και την επιβράβευση της πινακοθήκης των ηλιθίων– προκύπτει η επιφάνεια της πραγματικότητας. Όσο κρατάμε σφιχτά τους άχρηστους ρόλους μας, την πιστωτική ή κομματική κάρτα, τις ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, ταυτιζόμαστε με τη μίζερη ζωή που ζούμε……..
Κυρίες και κύριοι, είναι καιρός να συνέλθουμε. Η κατάδυση
στον πυθμένα της φαντασίας είναι πια μια αναγκαιότητα. Απέναντι στο μολυσμένο
περιβάλλον της επιφάνειας είναι καιρός να ξυπνήσει ένας νέος κόσμος. Να
γεννηθεί μια νέα αβάν γκαρντ που θα αμφισβητήσει την τάξη, θα σμπαραλιάσει τη
μορφή, θα δώσει ουσία στο περιεχόμενο, θ’ ανακαλύψει τον έρωτα μέσα από την
καινοτομία. Το μέλλον καιροφυλακτεί στην ανακάλυψη νέων κόσμων. Ας γίνουμε,
όσοι αναπνέουμε ακόμη, ιππότες της αισθητικής νοημοσύνης.
Μανιφέστο των ιπποτών της αισθησιακής νοημοσύνης
Στα «Διηγήματα της Ανατολής» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, ο Βονγκ Τι (ο περιπλανώμενος ζωγράφος και αγαπημένος του λαού) δραπετεύει από την αυτοκρατορική εξουσία μπαίνοντας σε έναν πίνακά του και χρησιμοποιώντας τον σαν διαστημόπλοιο που ανοίγει μιαν άλλη διάσταση στον χωροχρόνο.
Σήμερα νιώθουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε κι εμείς τις δικές μας διαφορετικές διαστάσεις. Στόχος μας δεν είναι να αποδράσουμε από την καθημερινότητα, αλλά να ανοίξουμε δρόμους, μικρά ανθισμένα μονοπάτια, υπόγειες πηγές που θα αλλάξουν αυτήν την καθημερινότητα. Με όχημα τη φαντασία μας εκφράζουμε τη διάθεσή μας ν’ αλλάξουμε τη ζωή.
Η πρότασή μας
Εν όψει όλων των καιρών
Εν όψει όλων των εκτάσεων
Μια πρώτη μέρα προχωρεί.
Ανδρέας Εμπειρίκος, «Φωνές και υδατοπτώσεις»
• Μια ελεύθερη ένωση με ενότητα ψυχής που σέβεται τις ονοματικές, εθνικές και ατομικές ιδιομορφίες.
• Μια ομοσπονδία δημιουργικών τάσεων, που θα οδηγεί σε ανάπτυξη και σύνθεση ρευμάτων, αυθόρμητα και χωρίς περιορισμούς.
• Μια δέσμη ενέργειας που θα ευνοεί την οριζόντια ανάπτυξη των ιδεών, χωρίς γραφειοκρατία και ιεραρχία.
• Μια πολιτεία αλληλεγγύης που οδηγεί στην αδελφοσύνη εθνών, λαών και ατόμων κι εκφράζει νέες μορφές τέχνης και κοινωνιών ριζοσπαστισμού.
• Ένας έρωτας γήινος και ουράνιος χωρίς εκμετάλλευση, με ενότητα πνεύματος και ύλης και πάντα «εν ηδονή ζωή».
Οι στόχοι μας
Ντυμένη με των πόθων μου το χρώμα
Πάει ολόγυμνη
σαν το στοχασμό μου.
Οκτάβιο Πας, «Η πέτρα του ήλιου»
• Να αντικαταστήσουμε τη μίζερη διαχείριση της πραγματικότητας που μας επιβάλλουν με την ενόραση, τη διαίσθηση και την ουσιαστική βίωση της ζωής.
• Να δημιουργήσουμε έναν νέο χάρτη του κόσμου, που θα υπερβαίνει τα υπάρχοντα σύνολα.
• Να ξαναανακαλύψουμε τη χρωματική διαφοροποίηση μέσα από το παιχνίδι της ανακατανομής των ρόλων.
• Να δραστηριοποιήσουμε ως καταλύτες τις δημιουργικές δυνάμεις που παραμένουν ανενεργές μες στο γενικό κλίμα της ισοπέδωσης.
• Να εκπαιδεύσουμε και να εκπαιδευτούμε από την κοινωνία και το λαό, δίνοντας το παράδειγμα να ξεφυτρώσουν κι άλλες ομάδες με δημιουργική διάθεση.
Η αισθητική μας
Να βλέπεις πως η μέρα ή ο αιώνας είναι σύμβολο,
να μεταλλάξεις την επιδρομή των χρόνων σε μουσική,
σε ψίθυρο, σε σύμβουλο.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Δίχως να περιορίζουμε τις δυνατότητες έκφρασης και σύνθεσης και πιστεύοντας στη διαρκή αναζήτηση, την ηδονή και την ελευθερία, θα περιγράφαμε τον χωροχρόνο μας με τις παρακάτω εικόνες.
• Μια κουκκίδα μαύρου που παρεμβαίνει στο απέραντο λευκό.
• Μια μικρή ανάσα που σπάει τη σιγή.
• Μια παύση ξαφνική ανάμεσα στους θορύβους.
• Ένα δέντρο που κυριαρχεί στη μέση της στέπας.
• Ένα πουλί που έρχεται ή απομακρύνεται στην απεραντοσύνη του ορίζοντα
και, τέλος,
• μια σταγόνα νερού που σχηματίζει ομόκεντρους κύκλους, μέσα μας κι έξω μας
Μανιφέστο των ιπποτών της αισθησιακής νοημοσύνης
Στα «Διηγήματα της Ανατολής» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, ο Βονγκ Τι (ο περιπλανώμενος ζωγράφος και αγαπημένος του λαού) δραπετεύει από την αυτοκρατορική εξουσία μπαίνοντας σε έναν πίνακά του και χρησιμοποιώντας τον σαν διαστημόπλοιο που ανοίγει μιαν άλλη διάσταση στον χωροχρόνο.
Σήμερα νιώθουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε κι εμείς τις δικές μας διαφορετικές διαστάσεις. Στόχος μας δεν είναι να αποδράσουμε από την καθημερινότητα, αλλά να ανοίξουμε δρόμους, μικρά ανθισμένα μονοπάτια, υπόγειες πηγές που θα αλλάξουν αυτήν την καθημερινότητα. Με όχημα τη φαντασία μας εκφράζουμε τη διάθεσή μας ν’ αλλάξουμε τη ζωή.
Η πρότασή μας
Εν όψει όλων των καιρών
Εν όψει όλων των εκτάσεων
Μια πρώτη μέρα προχωρεί.
Ανδρέας Εμπειρίκος, «Φωνές και υδατοπτώσεις»
• Μια ελεύθερη ένωση με ενότητα ψυχής που σέβεται τις ονοματικές, εθνικές και ατομικές ιδιομορφίες.
• Μια ομοσπονδία δημιουργικών τάσεων, που θα οδηγεί σε ανάπτυξη και σύνθεση ρευμάτων, αυθόρμητα και χωρίς περιορισμούς.
• Μια δέσμη ενέργειας που θα ευνοεί την οριζόντια ανάπτυξη των ιδεών, χωρίς γραφειοκρατία και ιεραρχία.
• Μια πολιτεία αλληλεγγύης που οδηγεί στην αδελφοσύνη εθνών, λαών και ατόμων κι εκφράζει νέες μορφές τέχνης και κοινωνιών ριζοσπαστισμού.
• Ένας έρωτας γήινος και ουράνιος χωρίς εκμετάλλευση, με ενότητα πνεύματος και ύλης και πάντα «εν ηδονή ζωή».
Οι στόχοι μας
Ντυμένη με των πόθων μου το χρώμα
Πάει ολόγυμνη
σαν το στοχασμό μου.
Οκτάβιο Πας, «Η πέτρα του ήλιου»
• Να αντικαταστήσουμε τη μίζερη διαχείριση της πραγματικότητας που μας επιβάλλουν με την ενόραση, τη διαίσθηση και την ουσιαστική βίωση της ζωής.
• Να δημιουργήσουμε έναν νέο χάρτη του κόσμου, που θα υπερβαίνει τα υπάρχοντα σύνολα.
• Να ξαναανακαλύψουμε τη χρωματική διαφοροποίηση μέσα από το παιχνίδι της ανακατανομής των ρόλων.
• Να δραστηριοποιήσουμε ως καταλύτες τις δημιουργικές δυνάμεις που παραμένουν ανενεργές μες στο γενικό κλίμα της ισοπέδωσης.
• Να εκπαιδεύσουμε και να εκπαιδευτούμε από την κοινωνία και το λαό, δίνοντας το παράδειγμα να ξεφυτρώσουν κι άλλες ομάδες με δημιουργική διάθεση.
Η αισθητική μας
Να βλέπεις πως η μέρα ή ο αιώνας είναι σύμβολο,
να μεταλλάξεις την επιδρομή των χρόνων σε μουσική,
σε ψίθυρο, σε σύμβουλο.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Δίχως να περιορίζουμε τις δυνατότητες έκφρασης και σύνθεσης και πιστεύοντας στη διαρκή αναζήτηση, την ηδονή και την ελευθερία, θα περιγράφαμε τον χωροχρόνο μας με τις παρακάτω εικόνες.
• Μια κουκκίδα μαύρου που παρεμβαίνει στο απέραντο λευκό.
• Μια μικρή ανάσα που σπάει τη σιγή.
• Μια παύση ξαφνική ανάμεσα στους θορύβους.
• Ένα δέντρο που κυριαρχεί στη μέση της στέπας.
• Ένα πουλί που έρχεται ή απομακρύνεται στην απεραντοσύνη του ορίζοντα
και, τέλος,
• μια σταγόνα νερού που σχηματίζει ομόκεντρους κύκλους, μέσα μας κι έξω μας
*τα κείμενα στο σύνολό τους θα τα βρείτε στα τεύχη 50 και 51
του περιοδικού «ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ», www.ypovrixio.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου