 |
| Παπαδημητρίου |
"Βορίδης, Ροντούλης, Άδωνις ... και Αλμοδοβάρ"
του Άγγελου Παπαδημητρίου
Όποιος τυχερός είδε την τελευταία ταινία του Αλμοδοβάρ, θα κατάλαβε ότι αντίθετα με τα όσα λέει ο Όσκαρ Ουάιλντ, η τέχνη αντιγράφει τη ζωή. Και θα σας το αποδείξω αμέσως.........Δεν ξέρω αν η ταινία έγινε κατανοητή στις άλλες χώρες αλλά σε μας τους Έλληνες που έχουμε βιώσει ειδικά τον τελευταίο καιρό τόσες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις φάνταξε σχεδόν απλοϊκή.
Προς βοήθεια «της κουβεντούλας μας» παραθέτω πολύ πρόχειρα μια μικρή περίληψη γι’ αυτούς που δεν την είδαν.
Λοιπόν, σε ένα πάρτι, ένα αντράκι (ομολογουμένως μπουκιά και συγχώριο) εξασκώντας το παραδοσιακό «κυνήγι» κοριτσιών την πέφτει στην χαριτωμένη, φευγάτη, συμπαθητική κοπελίτσα κάτω από την επήρεια ποτού, χαπιών και ευθυμίας. Κάτι ψιλογίνεται, κάτι σαν ψιλοβιασμός, κάτι που όλοι έχουμε περάσει είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, κάτι που συνήθως μετά κανείς μας ή δεν θυμάται ή φροντίζει να ξεχάσει.
Έλα όμως που αυτό το κορίτσι το παίρνει βαρέως (είχε λέει πολλά ψυχολογικά προβλήματα) και φθάνει, μετά από σύντομες διαδικασίες, οικειοθελώς στον θάνατο. Ο πατέρας της, διάσημος πλαστικός χειρουργός (ο κυρίως υπεύθυνος για το χάλι του παιδιού του) με κάποιο μυθιστορηματικό τρόπο ανακαλύπτει τον νεαρό βαρβατούλη που πυροδότησε την τρέλα της κόρης του, τον απαγάγει, τον φυλακίζει και για να τον εκδικηθεί αρχίζει σιγά – σιγά με τις τελευταίες χειρουργικές μεθόδους να τον μετατρέψει σε κορίτσι. Επειδή το πρωτογενές υλικό ήταν αρίστης ποιότητος, προέκυψε νεαρή καλλονή.
Φανταστείτε τώρα τη στιγμή που ξυπνά στο χειρουργικό κρεβάτι ο πρώην θερμός νεαρός και βλέπει στον καθρέφτη τι έχει συμβεί… η τέλεια εκδίκηση!
Αν νομίζετε ότι τελειώσαμε, είστε γελασμένοι, γιατί όχι μόνο ο γιατρός ερωτεύεται το δημιούργημά του (και μάλιστα με ανταπόκριση) αλλά μπαίνουν στη μέση συγγενείς και φίλοι.
Να μη σας τα πολυλογώ μετά από μπλεξίματα, φόνους και παραλογισμούς το πρώην αγόρι νυν κορίτσι επιστρέφει στη μάνα του που δεν έπαψε ποτέ να το ψάχνει απεγνωσμένα. Αυτό ήταν χονδρικά. Δεν ξέρω αν η ταινία έγινε κατανοητή στις άλλες χώρες αλλά σε μας τους Έλληνες που έχουμε βιώσει ειδικά τον τελευταίο καιρό τόσες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις φάνταξε σχεδόν απλοϊκή.
Σιγά βρε Αλμοδοβάρ τις μεταμορφώσεις και το σασπένς. Από σενα περιμέναμε… Μόνο τις περιπέτειες των Βορίδη, Ροντούλη και Άδωνη να παρακολουθήσεις μέχρι να επιστρέψουν στην αγκαλιά της στοργικής μάνας βουλής ως κυβερνητικά στελέχη, το λιγότερο θα ζήλευες. Εδώ να δεις βαρβάτους παίδαρους (χάρμα οφθαλμών) που «γαμούσαν και έδερναν» (συνήθως αριστερούς και ξένους) να μεταλλάσσονται (χωρίς καν χειρουργικές επεμβάσεις) εν μια νυχτί σε κυβερνητικές «κυρίες». Ντυμένοι με γκρι ανσάμπλ, ασορτί γραβάτα και με συμπεριφορά Καμίνη να ερωτοτροπούν συνεσταλμένα με το κοινό τους. Εδώ να δεις χωριατόπαιδα (βγαλμένα από τα σπλάχνα της Αυριανής) που αναστατώνουν με τη βαριά προφορά τους τις «αρχόντισσες» του Συνασπισμού να ορκίζονται στον Αρχιεπίσκοπο πως δεν θα το ξανακάνουν.
Εδώ να δεις τις παρακατιανές να παίρνουν την εκδίκησή τους από το Μέγαρο Μουσικής και την Ακαδημία Αθηνών ως κυρίες υπουργού παρακαλώ! Γιατί δηλαδή καλύτερες είναι οι άλλες; Δεν κατάλαβα! Εδώ να δεις την πορεία των μπερδεμένων ζωών μας από την προκατάληψη στην σιχαμάρα, από το Μέγκα στο Σταρ, από το πορνό στην «εξέγερση», από τον ΑΝΤ1 στο Άλτερ, από την μούχλα στον σουσουδισμό, από την ΕΤ1 στον Σκάι, από τα πανηγύρια στην πλήξη, από τον Άλφα στη ΝΕΤ, από τα Νέα στην ΕΛΘΕΑ και πάει λέγοντας μέχρι να επιστρέψουμε στη «μητέρα» που πάντα μας περιμένει αγνώριστη, βασανισμένη, αλλαγμένη, μα πάντα αποδεχτή επιτέλους.
Άγγελος Παπαδημητρίου, εικαστικός.
πηγή: protagon.gr
Έλα όμως που αυτό το κορίτσι το παίρνει βαρέως (είχε λέει πολλά ψυχολογικά προβλήματα) και φθάνει, μετά από σύντομες διαδικασίες, οικειοθελώς στον θάνατο. Ο πατέρας της, διάσημος πλαστικός χειρουργός (ο κυρίως υπεύθυνος για το χάλι του παιδιού του) με κάποιο μυθιστορηματικό τρόπο ανακαλύπτει τον νεαρό βαρβατούλη που πυροδότησε την τρέλα της κόρης του, τον απαγάγει, τον φυλακίζει και για να τον εκδικηθεί αρχίζει σιγά – σιγά με τις τελευταίες χειρουργικές μεθόδους να τον μετατρέψει σε κορίτσι. Επειδή το πρωτογενές υλικό ήταν αρίστης ποιότητος, προέκυψε νεαρή καλλονή.
Φανταστείτε τώρα τη στιγμή που ξυπνά στο χειρουργικό κρεβάτι ο πρώην θερμός νεαρός και βλέπει στον καθρέφτη τι έχει συμβεί… η τέλεια εκδίκηση!
Αν νομίζετε ότι τελειώσαμε, είστε γελασμένοι, γιατί όχι μόνο ο γιατρός ερωτεύεται το δημιούργημά του (και μάλιστα με ανταπόκριση) αλλά μπαίνουν στη μέση συγγενείς και φίλοι.
Να μη σας τα πολυλογώ μετά από μπλεξίματα, φόνους και παραλογισμούς το πρώην αγόρι νυν κορίτσι επιστρέφει στη μάνα του που δεν έπαψε ποτέ να το ψάχνει απεγνωσμένα. Αυτό ήταν χονδρικά. Δεν ξέρω αν η ταινία έγινε κατανοητή στις άλλες χώρες αλλά σε μας τους Έλληνες που έχουμε βιώσει ειδικά τον τελευταίο καιρό τόσες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις φάνταξε σχεδόν απλοϊκή.
Σιγά βρε Αλμοδοβάρ τις μεταμορφώσεις και το σασπένς. Από σενα περιμέναμε… Μόνο τις περιπέτειες των Βορίδη, Ροντούλη και Άδωνη να παρακολουθήσεις μέχρι να επιστρέψουν στην αγκαλιά της στοργικής μάνας βουλής ως κυβερνητικά στελέχη, το λιγότερο θα ζήλευες. Εδώ να δεις βαρβάτους παίδαρους (χάρμα οφθαλμών) που «γαμούσαν και έδερναν» (συνήθως αριστερούς και ξένους) να μεταλλάσσονται (χωρίς καν χειρουργικές επεμβάσεις) εν μια νυχτί σε κυβερνητικές «κυρίες». Ντυμένοι με γκρι ανσάμπλ, ασορτί γραβάτα και με συμπεριφορά Καμίνη να ερωτοτροπούν συνεσταλμένα με το κοινό τους. Εδώ να δεις χωριατόπαιδα (βγαλμένα από τα σπλάχνα της Αυριανής) που αναστατώνουν με τη βαριά προφορά τους τις «αρχόντισσες» του Συνασπισμού να ορκίζονται στον Αρχιεπίσκοπο πως δεν θα το ξανακάνουν.
Εδώ να δεις τις παρακατιανές να παίρνουν την εκδίκησή τους από το Μέγαρο Μουσικής και την Ακαδημία Αθηνών ως κυρίες υπουργού παρακαλώ! Γιατί δηλαδή καλύτερες είναι οι άλλες; Δεν κατάλαβα! Εδώ να δεις την πορεία των μπερδεμένων ζωών μας από την προκατάληψη στην σιχαμάρα, από το Μέγκα στο Σταρ, από το πορνό στην «εξέγερση», από τον ΑΝΤ1 στο Άλτερ, από την μούχλα στον σουσουδισμό, από την ΕΤ1 στον Σκάι, από τα πανηγύρια στην πλήξη, από τον Άλφα στη ΝΕΤ, από τα Νέα στην ΕΛΘΕΑ και πάει λέγοντας μέχρι να επιστρέψουμε στη «μητέρα» που πάντα μας περιμένει αγνώριστη, βασανισμένη, αλλαγμένη, μα πάντα αποδεχτή επιτέλους.
Άγγελος Παπαδημητρίου, εικαστικός.
πηγή: protagon.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου