"Σαν βροχή"

                                      

της Ράνιας Αηδώνη

Άπειρες σταγόνες κυλούν και φωνάζουν «Εσύ».

Βασανιστικά, αργά, ουρλιάζουν ένα συνεχόμενο «Εσύ». «Εσύ», «Εσύ» και πάλι «Εσύ».

Άπειρες σταγόνες κυλούν και μονολογούν «Εγώ».

Ορμητικά, βασανιστικά, ουρλιάζουν ένα αβάσταχτο «Εγώ».

Σαν καταρράκτης ξεχύνεται το «Εγώ».

«Εγώ» και πάλι «Εγώ».

Άπειρες σταγόνες κυλούν. Μαστιγώνουν, Σαν Βροχή.

Μία σταγόνα κυλά. Πέφτει εδώ και χρόνια.

Ίσως αιώνες…

Ίσως από πάντα…

Μία σταγόνα κυλά και κρύβει μέσα της ένα «Εμείς». 

Είμαστε δημιουργία ή δημιουργοί; Ή μήπως για να είμαστε δημιουργοί της δικής μας ζωής, πρέπει να υφίσταται πάνω μας μια αόρατη δύναμη…

Πίεση ή καθοδήγηση; Καθοδήγηση ή έμπνευση; Έμπνευση ή αφορμή;

Είμαστε μαριονέτες ή αλληλοσυνδεόμενοι κρίκοι;

Είμαστε μόνοι ή όλοι μαζί;

Οι σταγόνες ενώνονται και γίνονται όλες ένα «Μαζί».

ΜΑΖΙ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ μέσα σε μια Εποχή Βροχής.

Σημείωση: Ένα θεατρικό project βασισμένο στο μονόπρακτο του Tennessee Williams «Μίλα μου σαν τη βροχή».
πηγή: aixmi.gr