"Κυβέρνηση με καμπινέ"

της Λίνας Παπαδάκη

«Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να μιλήσουμε για την ηθική στην καθημερινή μας ζωή;», διερωτήθηκε ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης στην πρόσφατη συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό Paris Match.

Μιλούσε για τη μανία του Έλληνα για πλουτισμό και τα αποτελέσματά της. «Ήμασταν φτωχοί και ονειρευόμασταν να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι». Και μετά αφού χορτάσαμε με το πρώτο πιάτο, ήρθε το χρηματιστήριο, οι Financial Times, οι Ολυμπιακοί και «η νοοτροπία μας άλλαξε». 


Μπουχτίσαμε, σιχτιρίσαμε και θέλαμε να κάψουμε τη Βουλή. Λες και αυτή έφταιξε για όλα. Για το γεύμα που μας έπεσε βαρύ και δεν μπορούμε να χωνέψουμε. Και αντί να ακούσουμε τους σοφούς της Ευρώπης και να αναπτύξουμε «μια νέα κοινωνία που δεν θα διευθύνεται από τους χρηματιστές, όλες αυτές τις νευρικές μαριονέτες που αποφασίζουν για τη ζωή μας χωρίς διαλογισμό και σκέψη», καταλήξαμε άγαρμπα σε έναν δύσκολο πειραματισμό. Και βάλαμε στην εξουσία ό,τι μας έπαιρνε να στριμώξουμε. Λίγο ΠΑΣΟΚ, λίγο ΝΔ, πολύ ΛΑΟΣ.

Για το ψηλό και άτεχνο αυτό βάθρο, επικοινωνήσαμε μαζί του. «Ο εναγκαλισμός από τη σημερινή κυβέρνηση του ΛΑΟΣ», είπε «μου θυμίζει τους ανθρώπους που για να διευρύνουν το διαμέρισμά τους γκρεμίζουν όλους τους εσωτερικούς του τοίχους, συμπεριλαμβανομένων και των τοίχων του καμπινέ. Έχουμε δηλαδή σήμερα κυβέρνηση με καμπινέ. Διευκρινίζεται έτσι και η αποστολή του εκπρόσωπου τύπου της κυβέρνησης, που είναι να τραβάει το καζανάκι».

πηγή:protagon.gr