Συλλογισμοί!

"Θα ήθελα να είχα πεθάνει..."
Δήλωση - κραυγή από τον Εμμανουήλ Κριαρά, ομότιμο καθηγητή Φιλοσοφικής ΑΠΘ

"Η Δημοκρατία κινδυνεύει"
από τον Ν. Μαυρουδή, συνθέτη

"Θα ήθελα να είχα πεθάνει..."

Στην υπερεκατονταετή ζωή μου δεν θυμάμαι ποτέ αντίστοιχη περίοδο με ανάλογα πολιτικά και κυρίως οικονομικά αδιέξοδα.

Θα ήθελα να είχα πεθάνει, να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου. Φταίμε κι εμείς.

Λειτουργήσαμε όλοι, κυβέρνηση και πολίτες, κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Βολευόμασταν -στην καλύτερη περίπτωση- στο καθεστώς της υποκρισίας, της κλεψιάς, της απάτης. Οταν παίρνει κανείς δανεικά, είτε είναι κράτος είτε πολίτης, πρέπει να είναι όσα μπορεί να επιστρέψει... Οχι περισσότερα. Βρισκόμαστε πλέον στον πάτο και ελπίζω να μην έχει χειρότερα. Βέβαια ο φασισμός μπορεί να έχει σήμερα άλλο πρόσωπο.Μέσα στο αστικό καθεστώς που ζούμε -όλοι, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνον της Ελλάδας- η λύση, εγώ θα επιμένω πάντα σ' αυτό, είναι ένας σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Παγκοσμίως. Αυτή είναι η λύτρωση του κόσμου. Η Αριστερά όμως στην Ελλάδα δεν βλέπω ότι έχει δυνατότητες. Η πρόταση του δημοψηφίσματος δεν ήταν η καλύτερη λύση. Θύμωσα όταν άκουσα ότι αυτό αποφάσισε ο πρωθυπουργός. Φοβάμαι ότι στις εκλογές θα επικρατήσει ο Σαμαράς. Δεν του έχω εμπιστοσύνη όμως. Είναι βαθύτατα συντηρητικός....

"Η Δημοκρατία κινδυνεύει"
από τον Ν. Μαυρουδή, συνθέτη

Η δυσκολία επαφής επικοινωνιακής κουλτούρας των αρχηγών του δικομματισμού δείχνει το μέγεθος μιας τριτοκοσμικής αντίληψης που είναι ριζωμένη στην πολιτική μας... Ο "πολιτικός πολιτισμός" που επί χρόνια στηρίζουν μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι το Βατερλό ενός ολόκληρου συστήματος αξιών, που δεν διστάζει, ακόμα και στις πιο δύσκολες για το έθνος στιγμές, να δείχνει τη μισαλλοδοξία αντί της προσέγγισης μπροστά σε ένα θέμα ζωής ή θανάτου. Ποιος θα εμπιστευθεί ποιον τώρα; Ζούμε έναν εμφύλιο ανακοινώσεων και υποχθόνιου βλέμματος. Η Δημοκρατία μας τελικά κινδυνεύει! Κυρίως από εκείνους που θεωρήσαμε πως θα ανέτρεπαν παλαιότερες πολιτικές αντιλήψεις. Που δεν κατάφεραν το αυτονόητο: να ηγηθούν με βάση την προσέγγιση. Η πολιτική κουλτούρα της μεταπολίτευσης εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, και τούτο καταγράφεται στην ιστορία με τον πιο μελανό τρόπο... Τώρα, πλέον, όντως περπατάμε σε μια κλωστή με ακατάλληλο πολιτικό προσωπικό και με μια αριστερή αντιπολίτευση που θεώρησε πως θα πρέπει (για άλλη μια φορά) να βλέπει τα τρένα να περνούν κουνώντας την τρύπια κόκκινη σημαία, καταγγέλλοντας τον κακό καπιταλισμό... Κρίμα σε όλα...

πηγή: Έθνος.gr